Postanowienie stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia zażalenia jest prawidłowe, jeśli zawiera prawidłowe pouczenie o terminie i trybie zaskarżenia. Brak spełnienia wymogów formalnych przez skarżącego uniemożliwia zmianę rozstrzygnięcia sądu administracyjnego.

Zezwolenie na przebudowę zjazdu z drogi krajowej zostało prawidłowo wydane, zgodnie z normami prawa materialnego i proceduralnego, a jego udzielenie nie naruszało przepisów dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego nie może być podstawą prawną do określania terminów wymagalności obowiązku szczepień; rozstrzygnięcia organów naruszyły przepisy proceduralne i materialne, uzasadniając skargę. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał uchylenie przez sąd I instancji zaskarżonego postanowienia.

Postanowienie Wielkopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego, wydane z naruszeniem procedur administracyjnych, zostało utrzymane w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny ze względów proceduralnych, zgodnie z przepisami stanowiącymi zamknięty katalog rozstrzygnięć i wymagającymi nowej oceny legalności egzekwowanego obowiązku.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze dopuściło się rażącej przewlekłości w postępowaniu, co uzasadniało uwzględnienie skargi na przewlekłość oraz zasądzenie odszkodowania. Skarga kasacyjna na takie rozstrzygnięcie jest nieuzasadniona.

Nieuiszczona grzywna w celu przymuszenia podlega umorzeniu, jeśli obowiązek nałożony tytułem wykonawczym został w pełni wykonany. Brak ustaleń co do pełnego wykonania obowiązku wymaga uchylenia postanowień egzekucyjnych i przeprowadzenia weryfikacji z udziałem zobowiązanego.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając zaskarżony wyrok, nakazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu ponowne rozpoznanie sprawy, wskazując potrzebę wyjaśnienia proceduralnych braków formalnych wniosków dotyczących pełnomocnictwa, przed rozstrzygnięciem materialnoprawnym dotyczącym zasadności aktualizacji opłaty rocznej.

Odmowa przyznania zasiłku celowego nie narusza prawa, gdy wnioskodawca nie wykazuje współpracy z organem pomocy społecznej i nie ujawnia rzeczywistej sytuacji majątkowej, a jego potrzeby zostały samodzielnie zaspokojone.

NSA uznaje uchylenie decyzji o przyznaniu zasiłku okresowego na podstawie art. 106 ust. 5 i art. 12 ups za prawidłowe, z powodu nieujawnionej sytuacji majątkowej i dysproporcji pomiędzy dochodami a wydatkami skarżącej.

Przyznanie obywatelowi Ukrainy świadczenia pielęgnacyjnego z opieką nad dorosłym, niezależne od zamieszkiwania z dziećmi w Polsce, podlega wykładni celowościowej. Zmiany w art. 26 ust. 1 pkt 1 u.p.o.u. ograniczają świadczenia rodzinne na dzieci.

Uznano, że odmowa przyznania zasiłku celowego A.B. jest uzasadniona, gdyż skarżący nie wykazał współpracy z organami w kwestii dochodów, a dysproporcje majątkowe wykluczają potrzebę wnioskowanego wsparcia.

Decyzja administracyjna uchylająca zasiłek okresowy jest uzasadniona, gdy występuje istotna dysproporcja pomiędzy deklarowanym dochodem a sytuacją majątkową świadczeniobiorcy, co uzasadnia zastosowanie art. 106 ust. 5 w zw. z art. 12 ustawy o pomocy społecznej oraz wdrożenie weryfikacji zasadności uzyskiwanych świadczeń.

Odmowa przyznania zasiłku celowego jest uzasadniona, jeśli wnioskuje o niego osoba, której sytuacja majątkowa wykazuje dysproporcje między deklarowanymi dochodami a wydatkami, a także odmawia ona przeprowadzenia wywiadu środowiskowego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że Dyrektor Teatru dopuścił się bezczynności, nie odpowiadając w terminie na wniosek o udostępnienie informacji publicznej; trudności techniczne nie usprawiedliwiają opóźnień w załatwianiu wniosków o informację publiczną.

Wniosek Fundacji W. z dnia 19 kwietnia 2023 r. spełniał formalne wymogi wniosku o ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego, więc organ powinien go merytorycznie rozpatrzyć. Bezczynność organu administracji publicznej nie była rażącym naruszeniem prawa, jednak wymagało to wydania wiążącego zobowiązania do rozpatrzenia wniosku.

Informacje publiczne, które wymagają przetworzenia dla udostępnienia, mogą być odmówione, jeśli wnioskodawca nie wykaże szczególnego interesu publicznego. Interes prywatny nie może być uznany za przesłankę prawną uzasadniającą dostęp do informacji przetworzonej.

Art. 100d ust. 1-4 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy ma zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, umożliwiając organom administracyjnym legalne zawieszenie biegów terminów, co wyklucza możliwość stwierdzenia bezczynności organów w tego typu postępowaniach.

Decyzja odmowy zmiany ostatecznej decyzji dotyczącej zezwolenia na zbieranie odpadów była prawidłowa ze względu na spełnione przesłanki z art. 46 ust. 1e pkt 2 lit. b ustawy o odpadach dotyczące administracyjnych kar pieniężnych. Przesłanki te wyłączają potrzebę dodatkowego współdziałania organów kontroli pożarowej.

Skoro przedsiębiorcy wymierzono ostateczne decyzje administracyjne nakładające kary przekraczające 150 000 zł, organ jest zobowiązany, zgodnie z art. 46 ust. 1e pkt 2 lit. b ustawy o odpadach, bezwzględnie odmówić wydania pozwolenia zintegrowanego, niezależnie od stanu innych postępowań czy konieczności uzyskania opinii PSP.

Sprzedaż działek letniskowych przez osobę nieprowadzącą systematycznej, profesjonalnej działalności związanej z obrotem nieruchomościami nie spełnia przesłanek działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym nie uzasadnia uznania tej osoby za podatnika VAT.

Postępowanie egzekucyjne nie może być umorzone na podstawie art. 59 § 1 pkt 5 u.p.e.a., jeżeli skarżący nie udowodni obiektywnej niewykonalności nałożonego obowiązku, a twierdzenia o przeszkodach technicznych lub prawnych nie mogą służyć do kwestionowania materialnoprawnych podstaw decyzji administracyjnej.

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, jeśli egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna, a członek zarządu nie wykaże okoliczności zwalniających go z tej odpowiedzialności, takich jak istnienie majątku pozwalającego na zaspokojenie zobowiązań w znacznej części (art. 116 § 1 o.p.).

Wniesienie kolejnego zażalenia na postanowienie o zatwierdzeniu tymczasowego zajęcia ruchomości nie jest dopuszczalne, jeśli postanowienie to było już przedmiotem ostatecznego rozstrzygnięcia, nawet w sytuacji braku wcześniejszego doręczenia protokołu tymczasowego zajęcia.

Postanowienie o przedstawieniu zarzutów w postępowaniu karnoskarbowym spełnia przesłanki skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zgodnie z art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.