Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z 2020 r. nie wyklucza stosowania zmienionego art. 115a ustawy o Policji do stanów faktycznych sprzed dnia 1 października 2020 r., co uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż sąd pierwszej instancji prawidłowo rozstrzygnął, że zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop winny być stosowane według aktualnych regulacji ustawy o Policji bez naruszenia domniemania konstytucyjności przepisów prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że zaskarżony wyrok WSA, mimo błędnego uzasadnienia dotyczącego wtórnej niekonstytucyjności, odpowiada prawu. Skarga kasacyjna Komendanta Wojewódzkiego Policji została oddalona z powodu zgodności z prawem nowelizacji ustawy, która ostatecznie zapewnia poprawne ustalanie ekwiwalentu.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej odnosi się do zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego, a nie jego wysokości. Sąd uznał art. 115a ustawy o Policji za prawnie stosowalny do ustalania ekwiwalentu mimo wcześniejszych orzeczeń Trybunału, oddalając kasację.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie odnosi się do wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, lecz kształtuje zasady ustalania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop związane z wymiarem urlopu przed i po jego wejściu w życie, co w ocenie sądu NSA nie uzasadniało uwzględnienia skargi kasacyjnej.

W przypadku samowoli budowlanej, gdy inwestor nie przedłoży w wyznaczonym terminie dokumentów koniecznych do legalizacji obiektu, organ nadzoru budowlanego jest uprawniony do orzeczenia nakazu rozbiórki zgodnie z art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego.

Decyzja o umorzeniu postępowania wydana z rażącym naruszeniem prawa może skutkować uchyleniem przez sąd, jeśli towarzyszą jej istotne skutki ekonomiczne, nawet w ramach postępowania nadzwyczajnego.

Wydana na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. 2017 r. poz. 1121 ze zm.)decyzja administracyjna, która nie określa precyzyjnie jakiego rodzaju urządzenia należy wykonać w celu zapobieżenia szkodom wywołanym przerz zmiany stanu wody na gruncie jest niewykonalna w rozumieniu art. 156 pkt5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego

Przedłożone umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego mogły stanowić podstawę do stwierdzenia nabycia zarządu, a w konsekwencji użytkowania wieczystego, nawet bez formalnej decyzji administracyjnej, na podstawie art. 8 ust. 3 ugg (w pierwotnym brzmieniu).

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że umowa sprzedaży nieruchomości z 1979 roku, zawarta przez przedsiębiorstwo państwowe w imieniu Skarbu Państwa, stanowi wystarczającą podstawę do uznania istnienia prawa zarządu na dzień 5 grudnia 1990 roku, co umożliwia nabycie prawa użytkowania wieczystego z mocy prawa.

Dyrektor Liceum Ogólnokształcącego, jako właściwy organ, dopuścił się bezczynności w sprawie udostępnienia informacji publicznej, lecz bez rażącego naruszenia prawa, co potwierdza obowiązek udzielenia takich informacji na niesformalizowany wniosek.

Grunty po zlikwidowanych liniach kolejowych stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako związane z działalnością gospodarczą. Organy podatkowe są związane ewidencją gruntów, a zarzuty proceduralne w postępowaniu są bezzasadne.

Grunty posiadane przez przedsiębiorcę, w tym grunty po zlikwidowanych liniach kolejowych, są związane z działalnością gospodarczą, jeżeli wchodzą w skład prowadzonego przedsiębiorstwa, niezależnie od faktycznego wykorzystania w działalności, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

Brak prawnych podstaw do wydania zaświadczenia o służbie w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu uniemożliwia podwyższenie emerytury funkcjonariusza Policji. Organy muszą opierać decyzję na niepodważalnych dowodach i ewidencjach.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną W. K. uznając, że brak naruszenia prawa materialnego oraz procesowego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w zakresie przesłanki "szczególnie uzasadnionych przypadków" dotyczącej odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym.

Zarządzenie pokontrolne, mimo braku zewnętrznej formy aktu administracyjnego, podlega kognicji sądów administracyjnych, a jego zgodność z ustaleniami kontroli należy do oceny WOJ. S.A., jednak w tej sprawie uchybienia proceduralne i niewłaściwe uzasadnienie uzasadniają uchylenie wyroku i ponowne rozpoznanie.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nieprawidłowości w doręczeniu decyzji egzekucyjnych mogą skutkować uznaniem przedawnienia zobowiązania podatkowego, co wyklucza solidarne wpłaty z tytułu podatków od podmiotów pośrednich.

Sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczający do uznania jej za związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą; dla istnienia tego związku konieczne jest faktyczne lub potencjalne wykorzystywanie nieruchomości w działalności gospodarczej.

Sąd administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając działania organu podatkowego za zgodne z zasadą prawdy materialnej i uwzględniając specyfikę konieczności międzynarodowej współpracy dowodowej. Zarzuty skarżącej nie znalazły usprawiedliwienia w powołanych podstawach prawnych.

Przy określaniu wysokości kondygnacji w świetle, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy brać pod uwagę odległość od podłoża do najniższego trwałego elementu konstrukcyjnego stropu, nie zaś do elementów instalacyjnych, takich jak przewody wentylacyjne, wodno-kanalizacyjne czy grzewcze.

W wypadku braku zakończenia procesu wychowania dziecka w wyniku jego przedwczesnej śmierci, przesłanka "wychowała" określona w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym nie zostaje spełniona, co wyklucza przyznanie świadczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną, potwierdził prawidłowość zawieszenia postępowania na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 O.p., podkreślając konieczność uwzględnienia toczenia się postępowań sądowoadministracyjnych jako przesłanki obligatoryjnej.

Złożenie wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego po upływie terminu przewidzianego w art. 148 § 1 k.p.a. eliminuje podstawy skutecznego domagania się wznowienia, szczególnie gdy okoliczności były znane przed upływem terminu.

Organ zobowiązany ma obowiązek załatwić wniosek o informację publiczną także złożony drogą elektroniczną, bez potrzeby spełniania formalnych wymogów k.p.a., chyba że wydawana jest decyzja o odmowie udostępnienia, co wymaga zastosowania k.p.a.