Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje podatnikowi, który nabywa towary w ramach łańcucha dostaw dotkniętego oszustwem podatkowym, jeżeli wiedział lub powinien był wiedzieć, że uczestniczy w transakcji związanej z tym oszustwem; obowiązek ten nie może zostać zniesiony przez formalną weryfikację kontrahentów.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie została oddalona, uznając, że decyzja dotycząca władania nieruchomością przez Zarząd Województwa Wielkopolskiego i spełnienie przesłanek komunalizacji była prawidłowa i zgodna z przepisami ustawy komunalizacyjnej.

Właściwe określenie stanu własności nieruchomości pozostawionych poza granicami RP wymaga przedłożenia dowodów urzędowych. Oświadczenia świadków i dokumenty archiwalne o niejednoznacznej wartości dowodowej nie są wystarczające do przyznania prawa do rekompensaty zgodnie z ustawą o realizacji prawa do rekompensaty. Skarga kasacyjna oddalona.

Osoba fizyczna lub prawna prowadząca placówkę zapewniającą całodobową opiekę osobom w podeszłym wieku, niepełnosprawnym lub przewlekle chorym, bez uzyskania wymaganego zezwolenia wojewody, narusza art. 67 ustawy o pomocy społecznej, co skutkuje nałożeniem kary pieniężnej.

Decyzja administracyjna zezwalająca na ograniczenie korzystania z nieruchomości w trybie art. 124 ust. 1 u.g.n. nie musi określać terminu prac. Przepisy o gospodarce nieruchomościami dopuszczają trwałe zajęcie nieruchomości przez instalacje przesyłowe bez dodatkowego prawa rzeczowego.

NSA: Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane, jeśli zakres opieki uniemożliwia podjęcie pracy przez opiekuna, a inne obowiązki alimentacyjne nie wpływają na odmowę świadczenia przyznanego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu braku usprawiedliwionych podstaw, uznając przepisy miejscowego planu za unormowanie szczególne, niewymagające ustalenia szczególnych względów technicznych. Art. 124 ust. 1 u.g.n. oraz § 11 MPZP nie zostały naruszone.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podkreślając konieczność spełnienia formalnych oraz materialnych warunków skarg kasacyjnych. Decyzja o odmowie nabycia prawa użytkowania wieczystego z mocy prawa została uznana za zgodną z prawem.

W przypadku konkurencyjnych wniosków o płatność, badanie tytułu prawnego do gruntu jest konieczne jedynie przy istniejącym konflikcie krzyżowym, a wycofanie wniosku przez jedną ze stron eliminuje potrzebę takiej analizy.

Sąd kasacyjny uznaje, że doręczenie korespondencji administracyjnej na adres wskazany przez stronę w postępowaniu jako prawidłowe, wiążące jest dla organu, nawet jeżeli adres ten różni się od faktycznego adresu zamieszkania strony, co skutkuje oddaleniem skargi.

Sąd może uznać za zasadny wniosek o wznowienie postępowania, jeżeli strona powzięła wiadomość o istnieniu decyzji w sposób pozwalający na jej identyfikację, a niespełnienie formalnych przesłanek uzasadnia odmowę wznowienia takiego postępowania.

Decyzja organu podatkowego o zabezpieczeniu zobowiązania na mocy art. 33 Ordynacji podatkowej narusza w sposób rażący prawo, gdy wydana została bez dostatecznego uzasadnienia i wbrew wcześniejszym wyrokom sądowym, które wiążą organ w zakresie oceny prawnej.

Rozpatrywanie decyzji o nakazie rozbiórki muru oporowego wymaga uwzględnienia, czy konstrukcja może być zakwalifikowana jako urządzenie wodne, co decyduje o właściwości organu. Niewystarczające rozważenie tej kwestii skutkuje koniecznością ponownego postępowania sądowego.

NSA odrzucił zarzuty skargi kasacyjnej, potwierdzając naruszenie prawa przez ZUS w postępowaniu o wznowienie. Błędnie oceniono dowody i zachowano terminy, co skutkowało uchyleniem decyzji odmownej.

Nie istnieje prawnie uzasadniony interes przetwarzania danych osobowych w sytuacji braku realnych roszczeń, a jedynie w celu zabezpieczenia się przed hipotetycznymi roszczeniami. Nakaz usunięcia danych może być skierowany do podmiotu przetwarzającego.

Postanowienie organu administracyjnego dotyczące uznania podmiotu za stronę w postępowaniu o środowiskowych uwarunkowaniach, nie przewidziane przez kodeks postępowania administracyjnego, jest niezaskarżalne zażaleniem; postępowania nie poddano nieprawidłowej ocenie.

Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny jest uprawniony do osobistego przeprowadzania kontroli w aptekach w ramach swoich kompetencji, a kontrola może obejmować całość dokumentacji niezbędnej do weryfikacji zgodności z przepisami prawa farmaceutycznego.

Rozstrzygnięcie NSA stanowczo odrzuca możliwość stwierdzenia nieważności decyzji przez organ odwoławczy z powodu wadliwości proceduralnej, jednocześnie wskazując na obowiązek merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy przez organ II instancji na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a.

Postanowienie wydane na podstawie art. 56 K.p.a. o kosztach stawiennictwa i innych należnościach jest niezażalalne. Orzeczenie organu administracyjnego stwierdzające niedopuszczalność zażalenia w takich przypadkach jest zgodne z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego.

Umorzenie postępowania karnego wszczętego wobec pracownika ochrony nie uzasadnia wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego decyzją o skreśleniu z listy kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego, gdyż nie stanowi przesłanki z art. 145 §1 pkt 8 k.p.a.

Brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej wywołanej przez substancje chemiczne w miejscu pracy, gdyż zgromadzony materiał dowodowy, zwłaszcza orzeczenia lekarskie oraz opinie uzupełniające, nie wykazał związku przyczynowo-skutkowego między dolegliwościami a narażeniem zawodowym.

Sąd podkreślił, że kara za zajęcie pasa drogowego odnosi się do całego okresu utrzymywania zajęcia, a nie tylko do jednorazowego aktu. Osobą obowiązaną do uzyskania zezwolenia i poniesienia kary jest obecny zarządca działający w imieniu właściciela.

Ocena rękojmi i nieskazitelności charakteru osoby ubiegającej się o wpis na listę aplikantów adwokackich musi uwzględniać całokształt dostępnych okoliczności, a nie jedynie fakt toczącego się postępowania karnego.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy, stwierdzając, że normy określone w art. 102 ust. 1 pkt 4 u.k.p. oraz art. 135 p.r.d. zostały prawidłowo zastosowane, a skarga kasacyjna nie podważa prawidłowości proceduralnych rozstrzygnięć dotyczących zatrzymania uprawnień.