i pominięcie istotnych okoliczności sprawy, a zwłaszcza faktu, że przełożona powódki tolerowała użycie siły fizycznej i przemocy przez Z tego powodu - zdaniem Sądu -nie można korygować tych urlopów, bo spowodowałoby to nieuzasadnione ich przedłużenie, zwłaszcza że soboty Zgodnie z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego żądanie udzielenia urlopu w określonym wymiarze i czasie, choćby było połączone z żądaniem

że w okresie przerwy będzie korzystał z urlopu bezpłatnego, wobec czego złożył stosowny wniosek z terminem do 30 września 1995 r. Zgodnie z § 3 zawartej przez powoda umowy o pracę, w razie przerwy dłuższej niż tydzień, spowodowanej niemożnością wykonywania pracy z S.A. w K. na rzecz powoda Bogusława G. kwotę 8.181,25 DM z 8% od dnia 15 stycznia 1996 r., nadał rygoru natychmiastowej wykonalności do

Przepis art. 45 § 2 KP dotyczy nie tylko zmiany w sytuacji pozwanego pracodawcy, która spowodowana została siłą wyższą lub działaniem sytuacji jest niemożliwe lub niecelowe przywrócenie pracownika do pracy nie ogranicza się do stanów faktycznych, spowodowanych działaniem siły W ocenie Sądu Najwyższego są to istotne powody, które należycie wyważone przemawiają za trafnością poglądów Sądów obu instancji o niecelowości

Z art. 94 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385 ze zm.) wynika dla właściwego organu szkoły wyższej powinność wypowiedzenia stosunku pracy adiunktowi, nie mającemu stopnia naukowego doktora habilitowanego, jeżeli upłynął czas określony w art. 88 ust. 2 tejże ustawy lub dłuższy wyznaczony statutem uczelni, chyba że sprzeciwiają się temu szczególne, prawnie doniosłe okoliczności. Z podanych względów, a także dlatego, że statut szkoły wyższej może przewidywać termin rotacji wykraczający poza okres dziewięcioletni powodu odbywania kary pozbawienia wolności; (6) upływu okresu, na który nastąpiło mianowanie (art. 95 ust. 1); (7) osiągnięcia wieku emerytalnego Nr 66, poz. 415), ustawa z dnia 15 grudnia 1951 r. o szkolnictwie wyższym i o pracownikach nauki (Dz. U. z 1952 r.

Powódź jest zdarzeniem losowym w rozumieniu art. 10 ust. 2 pkt 3a i art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./ również wtedy, gdy rozmiar powodzi kwalifikuje ją do uznania za klęskę żywiołową. tego powodu, że jest to zdarzenie losowe, jak i z tego powodu, że jest to klęska żywiołowa. wyższej oraz klęsk i innych zdarzeń spowodowanych działaniem żywiołów lub sił przyrody. Uznanie jednak powodzi za klęskę żywiołową z powodu jej rozmiaru i skutków nie oznacza, że taka powódź nie jest zdarzeniem losowym.