Przepis § 17 cyt. rozporządzenia ma na względzie remonty, których potrzeba wynikła na skutek normalnego zużycia budynku, a nie na skutek zdarzeń mających charakter siły wyższej. Zobowiązanie się najemcy poszczególnego lokalu do wykonywania kapitalnego remontu całego budynku stanowiłoby z reguły obciążenie nieproporcjonalne do korzyści wynikających z obniżenia czynszu i prowadziłoby w rezultacie do ukrytej podwyżki czynszu oraz przekroczenia wysokości stawek czynszu przewidzianych w przepisach powołanego rozporządzenia, co ze względu na to, że przepisy te są bezwzględnie obowiązujące Według brzmienia § 17 ust. 1 rozporządzenia RM z dnia 25 lipca 1959 r. w sprawie czynszu za lokale użytkowe (Dz. U. Nr 50, poz. 245 ze zmianami) konieczną przesłanką obniżenia czynszu o 50% w razie zobowiązania się najemcy do dokonywania remontów bieżących i kapitalnych jest to, by najem obejmował cały budynek. powodu siły wyższej w postaci obsuwania się gruntu, oraz że strona pozwana nie mogła zobowiązać się do wykonywania kapitalnych remontów wyższej. rozporządzenia ma na względzie remonty, których potrzeba wynikła na skutek normalnego zużycia budynku, a nie na skutek zdarzeń mających charakter siły

Obowiązek wynagrodzenia strat jest niezależny od tego, czy osoba korzystająca z pozwolenia wodno-prawnego ponosi jakąkolwiek winę za powstanie szkody. Z przepisów art. 5152 prawa wodnego wynika, że \v każdym wypadku, gdy korzystanie z pozwolenia wodno-prawnego wywołuje szkodę dla interesów gospodarki narodowej lub poszczególnych obywateli, organ administracji wodnej powinien włożyć na osobę uprawnioną obowiązek wykonania i utrzymywania urządzeń zapobiegających szkodzie albo (oraz) obowiązek wynagrodzenia strat. a więc siły wyższej. Rozpoznając rewizję powódki od powyższego wyroku, Sąd Najwyższy zważył, co następuje. Sąd Najwyższy nie zasądził natomiast kosztów postępowania rewizyjnego od powódki na rzecz Skarbu Państwa, mimo że wniosek taki został