Odpowiednie naliczanie opłat zmiennych za pobór wód podziemnych przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne winno odzwierciedlać zróżnicowane cele ich poboru, zgodnie z art. 272 i 274 Prawa wodnego, a metoda obliczeń oparta na oświadczeniach i kontrolach organów jest prawidłowa.

Różne cele poboru wód uzasadniają zróżnicowanie stawek opłat zmiennych. Podmiot pobierający wodę na różne cele musi stosować oddzielne stawki opłat zgodnie z Prawem wodnym oraz przepisami wykonawczymi, niezależnie od sposobu wykorzystania wód przez odbiorców końcowych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne uwzględnienie skargi kasacyjnej, stwierdzając, że rzeczywisty zakres sprawowanej opieki nad niepełnosprawną osobą może stanowić przeszkodę w podjęciu zatrudnienia, uzasadniając prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Wyrokując, Sąd Najwyższy uchylił częściowo wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Radomiu, uznając za zasadne zarzuty kasacji Prokuratora Generalnego dotyczące rażącego naruszenia art. 502 § 1 k.p.k. Przekazano sprawę do ponownego rozpoznania celem skorygowania wymiaru kary zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Decyzja kasacyjna wydana przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. jest zgodna z prawem, gdy organ I instancji nie udostępnił właściwego udziału stronom w postępowaniu, co uniemożliwia ostateczne rozstrzygnięcie sprawy na podstawie zebranego materiału dowodowego.

Zastosowanie przepisu art. 69 § 1 k.k. w sytuacji uprzedniego skazania na karę pozbawienia wolności, nawet z warunkowym zawieszeniem, stanowi rażące naruszenie prawa materialnego, skutkujące uchyleniem wyroku w zakresie orzeczenia o karze pozbawienia wolności.

Dwukrotne skazanie za ten sam czyn stanowi naruszenie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w.; uchylono zaskarżony wyrok i umorzono postępowanie.

1. W razie wątpliwości postanowienie umowy deweloperskiej, zastrzegające na rzecz konsumenta karę umowną za każdy dzień zwłoki w zawarciu umowy przeniesienia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego, które nie przewiduje uprawnienia konsumenta do żądania odszkodowania przenoszącego wysokość zastrzeżonej kary umownej (art. 484 § 1 zdanie drugie k.c.), uważa się za niedozwolone postanowienie umowne