Sąd Najwyższy wskazał, że orzeczenie środka kompensacyjnego w postępowaniu karnym, w sytuacji gdy to samo roszczenie było już prawomocnie orzekane w postępowaniu cywilnym, narusza zasadę zakazu kumulacji tytułów egzekucyjnych, określoną w art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k.

W razie niewystarczającego uzasadnienia decyzji sądu administracyjnego, kwestia istnienia interesu społecznego jako przesłanki dopuszczenia do postępowania wymaga ponownego zbadania przez sąd I instancji.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na niewystarczający materiał dowodowy uzasadniający prawo do rekompensaty za pozostawione nieruchomości poza granicami RP, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 8 lipca 2005 r., o realizacji prawa do rekompensaty.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego była nieprawidłowa. Organ ten powinien zakończyć postępowanie merytorycznie, samodzielnie uzupełniając materiał dowodowy, zamiast przekazywać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Członek zarządu spółki odpowiada solidarnie za zaległości w płaceniu zaliczek na podatek dochodowy, jeśli spółka utraciła zdolność do wykonywania zobowiązań, a wniosek o upadłość nie został złożony mimo istniejącego ku temu obowiązku. Posiadanie jedynego wierzyciela nie wyłącza tej odpowiedzialności.

Sąd stwierdza, że wstrzymanie robót budowlanych uzasadnione jest brakiem wymaganej decyzji o pozwoleniu na budowę, niezależnie od ustalenia konkretnej daty wykonania budynku oraz rzekomych błędów proceduralnych, które nie wpływały na wynik sprawy.

Przeznaczenie gruntów rolnych klasy I-III na cele nierolnicze w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego bez wymaganej zgody ministra stanowi istotne naruszenie trybu i zasad sporządzania planu, powodujące jego nieważność w zaskarżonej części.

Decyzje organów polskich związków sportowych w sprawie przyznawania licencji sportowych są aktami sui generis, niepodlegającymi przepisom k.p.a. w zakresie umorzenia postępowania z uwagi na bezprzedmiotowość.