Dopuszczalne jest przenoszenie kosztów kwalifikowalnych w zakresie do 20% do części niekwalifikowalnej, bez ich zwiększania względem pierwotnych wartości budżetowych, celem zgodności z wytycznymi o regionalnej pomocy inwestycyjnej.
Cofnięcie uprawnień diagnostycznych jest uzasadnione w przypadku stwierdzenia istotnych naruszeń przepisów dotyczących badań technicznych pojazdów, niezależnie od stopnia winy czy okoliczności zawinionego działania diagnosty, co umacnia zasadność decyzji administracyjnych opartych na art. 84 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym.
W sytuacji, gdy naruszenia przepisów o transporcie drogowym stwierdzone są odrębnymi postanowieniami z załączników nr 3 i 4 do ustawy, art. 92a ust. 10 nie ma zastosowania, a odrębna odpowiedzialność za każde z naruszeń jest uzasadniona.
W przypadku decyzji dekretowych nie stanowi rażącego naruszenia prawa fakt odmowy stwierdzenia nieważności na gruncie uprzedniego oddania go w użytkowanie wieczyste. O rażącym naruszeniu można mówić jedynie w przypadku oczywistej sprzeczności decyzji z jednolitą normą prawną.
Reguła prawa materialnego, jaką jest przepis art. 2 ust. 2 ustawy nowelizującej k.p.a., przewiduje umorzenie postępowań nadzorczych stwierdzenia nieważności decyzji po upływie 30 lat od ich wydania, co uzasadnia zachowanie stabilności prawnej decyzji administracyjnych zgodnie z wymogami porządku publicznego.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że nieprzyznanie świadczenia pielęgnacyjnego jest zgodne z prawem, gdyż Skarżąca nie zawiesiła skutecznie renty przed zmianą przepisów, a kontrola decyzji rentowej nie należy do sądu administracyjnego.
Art. 9 ust. 1 nowelizacyjnej ustawy nie stanowi przeszkody dla stosowania ekwiwalentu według przelicznika 1/21 zawartego w art. 115a ustawy Policji, nadanym nowelizacją od 1 października 2020 r., również retrospektywnie dla stanów faktycznych przed tą datą.
Przepis art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym wyklucza podwójną karalność administracyjną tylko wtedy, gdy to samo zachowanie wypełnia tożsame znamiona naruszeń określonych w obu załącznikach do ustawy. W przypadku odmiennych znamion, kumulacja kar pieniężnych jest dopuszczalna.
Kandydat na prezesa zarządu banku nie jest stroną w postępowaniu administracyjnym przed Komisją Nadzoru Finansowego dotyczącym zgody na powołanie na to stanowisko, zgodnie z art. 11aa ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Komendanta Głównego Policji, uznając za słuszne uchylenie rozkazów personalnych ze względu na proceduralne uchybienia w postępowaniu dotyczącym badań na zawartość alkoholu, wskazując na konieczność przestrzegania standardów postępowania administracyjnego.
Przewóz wykonywany przez A. Sp. z o.o. został prawidłowo uznany za przewóz okazjonalny, a nałożenie kary pieniężnej było zasadne. Skarga kasacyjna została oddalona, a koszty postępowania zasądzone na rzecz organu.
Podleganie opłacie paliwowej jest immanentnie związane z obowiązkiem podatkowym w zakresie akcyzy. Niepodważenie decyzji w zakresie akcyzy implikuje nałożenie obowiązku opłaty paliwowej na obecnego posiadacza oleju napędowego. Skarga kasacyjna, nie obalając ustaleń faktycznych, pozostaje bezskuteczna.
Przewóz osób, który nie wykazuje cech przewozu regularnego, specjalnego bądź wahadłowego, kwalifikuje się jako przewóz okazjonalny, nawet wobec posiadania licencji taksówkowej, gdy pojazd nie spełnia odpowiednich wymogów i nie jest zgłoszony.
Naczelny Sąd Administracyjny, kierując się zasadą praworządności i zaufania obywateli do organów państwowych, oddalił skargę kasacyjną, uznając brak zgody sądu rodzinnego za niewystarczającą przesłankę do stwierdzenia nieważności decyzji o przyznaniu pomocy na zalesianie.
Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że decyzja Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa o odmowie pomocy finansowej była wadliwa ze względu na niezastosowanie prawidłowej procedury wezwania do uzupełnienia braków formalnych, określonej w rozporządzeniu wykonawczym, co skutkuje utrzymaniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.