Naczelny Sąd Administracyjny utrzymuje w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, stwierdzając, że przyznana pomoc stanowi płatność nienależną, gdyż była przeznaczona dla jednego koła gospodyń wiejskich jako organizatora, a nie współorganizatorów jednego wydarzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że organ administracji publicznej udzielił pełnych, zgodnych z przepisami odpowiedzi na wniosek o informacji publicznej, a skarga na bezczynność była nieuzasadniona. Skarga kasacyjna od wyroku WSA, jako bezzasadna, została oddalona.

Sąd uznał, że Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny nie pozostawał w bezczynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej, a skarga kasacyjna nie wykazała znaczących naruszeń prawa materialnego lub procesowego.

Sąd ma prawo dokonać prokonstytucyjnej wykładni przepisu prawa, rezygnując z literalnego jego brzmienia, gdy jest on uznany za niekonstytucyjny, nawet jeżeli Trybunał Konstytucyjny nie orzekł o jego niezgodności z Konstytucją. Ekwiwalent za niewykorzystany urlop policjanta powinien odzwierciedlać rzeczywiste prawo do odpoczynku zgodnie z obowiązującymi zasadami.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej o Policji nie stanowi przeszkody dla stosowania nowego brzmienia art. 115a, gdy uznana wersja za niekonstytucyjną przez TK dotyczyła przepisów sprzed 6 listopada 2018 r. Organy Policji powinny uwzględniać orzeczenia TK i przyjęte zasady ustalania ekwiwalentu.

Stosowanie art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w kontekście art. 115a jest niepoprawne, jeśli prowadzi do ustalania ekwiwalentu w sposób niewłaściwy. Sądy powinny stosować prokonstytucyjną wykładnię prawa, a w razie potrzeby pominąć niekonstytucyjne normy, z poszanowaniem konstytucyjnej zasady bezpośredniego stosowania Konstytucji.

Automaty należące do T. Sp. z o.o. uznane zostały za urządzenia do gier hazardowych, jako że oferowane na nich gry miały charakter losowy. Urządzanie takich gier wymaga uzyskania stosownego zezwolenia, a brak jego skutkował zasadnym nałożeniem kary.

NSA oddalił skargę kasacyjną uznając, że spółka prowadziła gry hazardowe na automatach bez koncesji i zezwoleń, co stanowiło naruszenie ustawy o grach hazardowych. Sąd uznał, że postępowanie administracyjne i dowodowe przeprowadzono prawidłowo.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji na dzień 31 grudnia 2019 r. nie jest uprawnione do świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na podstawie ustawy COVID-19, zgodnie z unijnymi zasadami pomocy publicznej.

Organizowanie przez Skarżącą gier na automatach bez wymaganej koncesji stanowi naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych. Automaty te zawierały element losowości, co kwalifikuje je jako urządzenia hazardowe niezależnie od formalnych procedur uruchamiania gier, uzasadniając nałożenie kary finansowej przez właściwe organy administracyjne.

Losowy charakter gier urządzanych na automatach przesądza o ich kwalifikacji jako gier hazardowych, wymagających stosownej koncesji lub zezwolenia. Skarga kasacyjna spółki "T." Sp. z o.o. została oddalona, a zastosowany eksperyment procesowy uznano za wystarczający dowód wskazujący na charakter gier.

Przedmiotowe automaty do gier typu "Finder" organizowały gry zawierające element losowości, co przesądza o ich kwalifikacji jako gier hazardowych, a w konsekwencji o konieczności uzyskania koncesji zgodnie z ustawą o grach hazardowych. Skarga kasacyjna spółki nie zasługiwała na uwzględnienie.

Pomoc finansowa przyznana na organizację wydarzeń mających na celu wsparcie lokalnej dostępności do szczepień przeciwko COVID-19 nie może być nienależnie pobrana, jeżeli sposób jej realizacji narusza określony przepisami cel wsparcia – Naczelny Sąd Administracyjny.