Skarżący jako posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, ponosi odpowiedzialność administracyjną za obecność tych urządzeń, niezależnie od częściowego wynajmu lokalu innemu podmiotowi.

W przypadku urządzeń do gier zawierających element losowości, organizator gier na takich urządzeniach zobowiązany jest do posiadania odpowiednich zezwoleń; ich brak skutkuje nałożeniem kary pieniężnej za prowadzenie gier hazardowych bez stosownych uprawnień.

Skarga kasacyjna zostaje oddalona z uwagi na brak wykazania istotności uchybień przepisom postępowania, które miałyby wpływ na wynik sprawy, oraz prawidłowość postępowania organu administracji i sądu I instancji.

W ramach art. 64e § 2 pkt 1 lit. a) u.p.e.a. umorzenie kosztów egzekucyjnych jest możliwe, gdy zachodzi interes publiczny, rozumiany jako respektowanie wartości wspólnych takich jak sprawiedliwość, zaufanie do organów państwowych oraz nieprowadzenie do nieuzasadnionej represji finansowej wobec zobowiązanego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż skarżący nie udowodnił istnienia przesłanek egzoneracyjnych zwalniających z odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania podatkowe spółki, a więc skarga kasacyjna jest bezzasadna.

Przy ocenie znikomej wagi naruszenia prawa, zobowiązanego nie wolno oddalić bez wyczerpującego postępowania dowodowego co do dat wprowadzenia danych w CEPiK, mogących stanowić jedną z przesłanek zaniechania administracyjnej kary pieniężnej.

NSA uznaje, że WSA w Warszawie naruszył procedury, nie rozpatrując należycie zarzutów co do oceny tajemnicy przedsiębiorstwa oraz wpływu decyzji na rynkową pozycję skarżącej. Uchyla wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.

Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że informacje zawarte w protokole kontroli nie obejmują wartości handlowej ani tajemnic przedsiębiorstwa, a zatem ich ujawnienie nie narusza konkurencyjnej pozycji rynkowej T. sp. z o.o.