Decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, odmawiająca zmiany przeznaczenia gruntów rolnych klas I-III na cele nierolnicze, pozostaje w zgodzie z prawem, a Sąd administracyjny nie powinien wkraczać w zakres uznaniowy decyzji organu, jeśli wykładnia i stosowanie przepisów są prawidłowe.

Dopuszczalne jest odwołanie się do uprzedniej opinii organu krajowego w sytuacji, gdy stan faktyczny przedstawiony we wniosku o interpretację indywidualną wykazuje istotne podobieństwo do stanu faktycznego opiniowanej sytuacji, co uzasadnia odmowę wydania interpretacji na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej.

Decyzja o pozwoleniu na budowę w strefie kontrolowanej gazociągu jest dotknięta rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., co uzasadnia stwierdzenie jej nieważności wobec kategorycznych, bezpieczeństwotwórczych przepisów zakazujących lokowania obiektów w takich strefach zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki.

Odmowa przeprowadzenia dowodów dotyczących obsługi prawnej skutkuje naruszeniem przepisów k.p.a. Brak dowodów na nieprawidłowości w wydatkowaniu dotacji przez beneficjenta uniemożliwia uznanie ich za wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem.

NSA uznał, iż zgodność z art. 15zzzh ust. 1 ustawy COVID-19 w połączeniu z prawem unijnym (w tym Komunikatem Komisji) wyłącza przyznanie pomocy przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji w rozumieniu prawa UE, uznając interpretację WSA za prawidłową.

Organ administracji publicznej, który nie jest w posiadaniu żądanej informacji publicznej, nie ma obowiązku jej udostępnienia ani wydania decyzji o odmowie jej udostępnienia (art. 4 ust. 3 u.d.i.p.). Skarga na bezczynność oddalona.

Dokument o wynikach analizy zarządczej spółki komunalnej, mimo roboczego charakteru, stanowi informację publiczną. Organ, odmawiając jego udostępnienia, dopuścił się bezczynności, lecz nie w sposób rażący; ograniczenia dostępu muszą być wyjątkowe i uzasadnione.

Oddalenie skargi kasacyjnej, uznanie możliwości sądowej prokonstytucyjnej wykładni przepisu art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej jako oczywiście niekonstytucyjnego, z uwzględnieniem Trybunału Konstytucyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, oddalając skargę kasacyjną z uwagi na nieskuteczność zarzutów oraz brak wystarczającego uzasadnienia prawnego. Stwierdzono, że sądom administracyjnym przysługuje kompetencja w zakresie decyzji dotyczących zwrotu nienależnie pobranych środków publicznych.

Podmioty znajdujące się w trudnej sytuacji finansowej na dzień 31 grudnia 2019 r., zgodnie z definicją rozporządzenia nr 651/2014, nie kwalifikują się do wsparcia finansowego na ochronę miejsc pracy z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, nawet przy spełnieniu warunków z ustawy COVID-19.

Obowiązek zapłaty opłaty dodatkowej za parkowanie nie wymaga wydania decyzji administracyjnej, jednakże brak pełnego uzasadnienia sądowego rozstrzygnięcia uniemożliwiającego instancyjną kontrolę obliguje do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy przez sąd I instancji.

Brak akceptacji przebiegu granic przez właściciela uzasadnia kwalifikację granic jako spornych. Trwała stabilizacja punktów granicznych wymaga wspólnej inicjatywy zainteresowanych stron, co czyni błędnym zaakceptowanie operatu bez uwzględnienia odcinków spornych.