Skarga kasacyjna wobec decyzji o ustaleniu nienależnie pobranej pomocy finansowej została oddalona z powodu nieskutecznej argumentacji w zakresie wykazania naruszeń przepisów materialnych i proceduralnych oraz błędnej kwalifikacji prawnej kompetencji sądu administracyjnego.

W sytuacji stwierdzenia nieważności pozwolenia na budowę, decyzja o umorzeniu postępowania z urzędu jest uzasadniona, gdyż sprawa wraca do stanu prawnego przed wydaniem wadliwej decyzji. Jedynie wniosek złożony przed wszczęciem nowego postępowania powinien być rozpatrzony.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną P.K., uznając że decyzje administracyjne dotyczące osób zmarłych są nieważne oraz zatwierdził ograniczenia czasowe na wzruszanie decyzji, podkreślając zgodność tych przepisów z konstytucyjnym porządkiem prawnym.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie uchylił decyzję odmowną Kolegium, podkreślając potrzebę dalszego ustalenia faktycznego zaprzestania prowadzenia gospodarstwa rolnego przez skarżącego.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość zastosowania przez organy podatkowe wartości rynkowej budowli elektrowni wiatrowych przy określeniu podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości, uznając za słuszną opinię biegłych co do oszacowania tej wartości na dzień 1 stycznia 2017 r.

W przypadku podejrzenia niemedycznego przeznaczenia produktów leczniczych, farmaceuta jest obowiązany odmówić realizacji zamówienia, a brak tej odmowy może skutkować utratą rękojmi należytego prowadzenia apteki i cofnięciem zezwolenia.

W skardze kasacyjnej wniesionej przez A. Sp. z o.o. na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego od decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego brak jest usprawiedliwionych podstaw do podważenia zgodności z prawem zaskarżonego wyroku, a co za tym idzie, skarga kasacyjna podlega oddaleniu."

Decyzja rejestracyjna pojazdu rolniczego, wydana z naruszeniem art. 72 ust. 1 pkt 3 p.r.d., może zostać uznana za naruszającą prawo, jednak nie stanowi to automatycznie podstawy do stwierdzenia jej rażącego naruszenia, jeśli nie wywołuje nieodwracalnych skutków społeczno-gospodarczych.

Pracodawca jest zobowiązany do zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej jednego pracownika służby bhp na każdych 600 pracowników. Przepisy bhp mają charakter obligatoryjny, a ich spełnienie jest warunkiem sine qua non dla zapewnienia odpowiednich norm bezpieczeństwa w miejscu pracy.