Starosta Powiatu Ciechanowskiego jest zobowiązany do rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej procesu realizacji zadań publicznych. Zarzuty naruszenia przepisów nie zostały dostatecznie uzasadnione, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Sąd utrzymał w mocy decyzję o wymierzeniu kary pieniężnej za nielegalne przetwarzanie odpadów, uznając odpowiedzialność skarżącego za odpady na jego nieruchomości oraz stwierdzając, że błędy proceduralne nie wpływały na tok postępowania.

NSA orzekł, że zaświadczenie Prezydium Rady Narodowej z 1957 r. nie jest wystarczającym dowodem własności do uzyskania rekompensaty za mienie zabużańskie. Zingiennia dokumentacji zgodnej z ustawą zabużańską uzasadnia odmowę potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Zażalenie na odrzucenie skargi z powodu nieuzupełnienia braków formalnych jest bezzasadne. Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo odrzucił skargę, której braków nie uzupełniono w zakreślonym terminie. Obowiązki strony w postępowaniu nie mogą być usprawiedliwione przebywaniem poza granicami kraju bez ustanowienia pełnomocnika.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Starosty Powiatu Ciechanowskiego, potwierdzając, iż dokumentacja dotycząca budowy centrum administracyjnego, będąca przedmiotem wniosku o udostępnienie informacji publicznej, stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Informacje dotyczące realizacji umowy publicznej stanowią informację publiczną. Organ administracyjny zobowiązany jest do ich udostępnienia na podstawie u.d.i.p. Skarga kasacyjna przeciwko ocenianiu informacji jako publicznej została oddalona jako niezasadna.

Ocena oddziaływania na środowisko dla zrealizowanej inwestycji jest możliwa i konieczna dla ustalenia środowiskowych uwarunkowań; organy muszą uzyskać obligatoryjne opinie ekspertów oraz rozważyć minimalne odległości zgodnie z ustawą, nawet post factum.

Brak możliwości prawnego ustalenia opłaty zmiennej za ścieki z przelewów burzowych bez miarodajnych pomiarów jakościowych, co było warunkiem koniecznym do uznania zasadności decyzji organu wodnego w stanie prawnym przed 2024 rokiem.