W ustalonym stanie faktycznym nałożenie na podmiot korzystający ze środowiska w rozumieniu art. 3 pkt 20 lit. a, ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1973 ze zm.) administracyjnej kary pieniężnej może bezpośrednio naruszyć zasadę zaufania obywateli do państwa i stanowionego przezeń prawa (art. 2 Konstytucji RP). Dotyczy to w szczególności sytuacji,

Instytucja wznowienia postępowania jest nadzwyczajnym środkiem umożliwiającym wzruszenie decyzji pomimo jej ostateczności i nie może służyć ponownemu załatwieniu sprawy w pełnym zakresie, jak w postępowaniu zwykłym. Jest to wyjątek od generalnej zasady trwałości decyzji ostatecznych. Z tego względu przepisy regulujące wznowienie należy interpretować ściśle, a zastosowanie do nich wykładni rozszerzającej

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w oparciu o przesłankę rażącego naruszenia prawa, zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., powinno mieć miejsce jedynie w okolicznościach bezspornych, a postępowanie nadzwyczajne nie jest zamiennikiem dla zwykłego trybu odwoławczego.

Normatywny kształt odpowiedzialności osób trzecich, a zatem członków zarządu spółek wymienionych w art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej pozwala stwierdzić, że dopiero łączne spełnienie wszystkich przesłanek pozytywnych odpowiedzialności, jak również stwierdzenie, że w sprawie nie mają zastosowania przesłanki negatywne, a więc wyłączające tę odpowiedzialność, pozwala przyjąć zaistnienie tej instytucji