Organ odwoławczy, utrzymując w mocy decyzję I instancji o warunkach zabudowy, nie odniósł się do wszystkich zarzutów faktycznych i prawnych podnoszonych w postępowaniu, co uzasadnia uchylenie tej decyzji. Zastosowanie art. 61 ust. 2 ustawy o planowaniu przestrzennym nie zwalnia od obowiązku pełnego rozpoznania zarzutów odwołania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje prawidłowość nałożenia kary przez organ na skarżącego za przewóz drogowy bez wymaganego zezwolenia i oddala skargę kasacyjną jako oczywiście bezzasadną, z uwagi na odpowiednie zastosowanie obowiązujących przepisów prawa i brak istotnych uchybień proceduralnych.

Sprzedaż hurtowa wód podziemnych gminom w celu realizacji zadań zbiorowego zaopatrzenia w wodę uznana została za spełniającą definicję art. 274 pkt 4 pr.wod. Stawki stosowane dla realizacji zadań własnych gmin są zasadnie obniżone.

Niższa stawka opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych stosowana jest wyłącznie do wód przeznaczonych na realizację zadań własnych gmin w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę do spożycia, niezależnie od formalnego odbiorcy końcowego.

Odmowa wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji jest uzasadniona, jeżeli decyzja nie zawiera niejasności prawnych, a wnioski o wyjaśnienie nie mogą prowadzić do merytorycznych zmian w treści decyzji administracyjnej.

Decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, utrzymana w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny, prawidłowo nałożyła karę pieniężną na posiadacza zależnego lokalu z powodu obecności niezarejestrowanych automatów do gier. Nie doszło do przedawnienia zobowiązania, a procedura administracyjna była prawidłowo prowadzona.

Art. 100d ust. 1 i 3 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy wyłącza bezczynność organu do 30 września 2025 roku, co uzasadnia oddalenie skargi na bezczynność w tym okresie.

Decyzja kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego, uchylająca decyzję o warunkach zabudowy, jest zasadna w przypadku naruszenia przepisów o wyznaczaniu obszaru analizowanego (art. 61 ust. 5a u.p.z.p.), co wymaga ponownego rozpoznania przez organ I instancji.

Przejęcie praw i obowiązków z pozwolenia wodnoprawnego następuje z mocy prawa przy zmianie zarządcy drogi, a obowiązek opłaty stałej dotyczy faktycznego korzystania z usług wodnych, zgodnie z art. 411 ust. 1 Prawa wodnego.

Zarzuty skierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego oparto wyłącznie na przepisach postępowania, co ograniczyło kontrolę skargi kasacyjnej. Sąd oddalił skargę, potwierdzając prawidłowość postępowania i rozstrzygnięć sądów niższej instancji oraz decyzji administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, podtrzymując stanowisko, że opłaty za pobór wód w ramach realizacji zadań zbiorowego zaopatrzenia ludności gminy w wodę powinny podlegać niższym stawkom taryfowym, mimo przekazywania ich innym gminom.

Skarga kasacyjna zostaje oddalona ze względu na brak istotnych przesłanek naruszenia prawa, co potwierdza prawidłowość wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za gospodarkę odpadami niezgodną z zezwoleniem, mimo zarzutów o przedawnienie i błędy proceduralne.