W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji przenoszącej pozwolenie na budowę stronami są wyłącznie dotychczasowy i nowy inwestor zgodnie z art. 40 ust. 3 u.p.b. Osoby trzecie, nieposiadające interesu prawnego w danej decyzji, nie są stronami postępowania i nie mogą skutecznie domagać się stwierdzenia nieważności decyzji o przeniesieniu pozwolenia na budowę.

Nieprzyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku może stanowić naruszenie prawa, gdy organ nie uwzględnił należycie szczególnych okoliczności uniemożliwiających wnioskodawcy uzyskanie świadczenia w trybie zwykłym.

Gdy planowane przedsięwzięcie może mieć znaczący negatywny wpływ na obszar Natura 2000, organ ma prawo odmówić zgody na jego realizację, nawet jeżeli nie wszystkie ustalenia znajdują wydźwięk w lokalnych planach zagospodarowania. Naczelny Sąd Administracyjny popiera decyzję organów odmawiających zgody w trosce o ochronę środowiska.

Zażalenie na postanowienie o odrzuceniu zażalenia jako nieopłacone uznaje się za bezzasadne, jeśli pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, co uzasadnia jego odrzucenie, zgodnie z art. 220 § 3 p.p.s.a.

Obowiązek wykonania ekspertyzy nałożony decyzją administracyjną na zgłaszającego inwestora w wyniku naruszenia interesów osób trzecich nie narusza przepisów Prawa wodnego; zgłoszenie wodnoprawne obejmuje wyłącznie działania przewidziane w zgłoszeniu, a ich wpływ na interesy osób trzecich wymaga wyjaśnienia poprzez ekspertyzę.

Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Krakowie oddalona; sąd I instancji właściwie kontrolował działalność administracji i spełnił wymogi proceduralne w zakresie uzasadnienia.

Skarga kasacyjna jest bezzasadna. Udział w rozprawie sądowo-administracyjnej nie jest obligatoryjno dla strony pozbawionej wolności, jeśli istnieje możliwość obrony przez pisma procesowe. NSA nie ma obowiązku przeprowadzania pełnego postępowania dowodowego.

Brak oceny kumulacji oddziaływań przy wydawaniu decyzji środowiskowej dla elektrowni wiatrowej stanowi rażące naruszenie art. 63 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy środowiskowej, uzasadniające stwierdzenie jej nieważności.

Decyzja ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji zagrodowej, wydana z uwzględnieniem prawidłowo przeprowadzonych uzgodnień z odpowiednimi organami, jest zgodna z prawem i nie narusza chronionych interesów związanych z planowaniem przestrzennym.

Wycofanie z obrotu produktów, które w momencie wycofania nie spełniają wymogów prawa żywnościowego, nie stanowi "marnowania żywności" w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności. Takie działanie nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia opłaty. Decyzje organów administracyjnych naruszające tę zasadę podlegają uchyleniu.

Stwierdzenie nieważności przez sąd administracyjny aktu regulującego zasady korzystania z cmentarza komunalnego, który nie został należycie ustanowiony jako akt prawa miejscowego przez właściwy organ, jest uzasadnione i zasadne.