Naruszenie prawa do obrony poprzez brak obowiązkowego udziału obrońcy stanowi uchybienie proceduralne, które skutkuje uchyleniem zaskarżonych wyroków i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.

Bezczynność administracyjna Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w rozpoznaniu zażalenia T. sp. z o.o. miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, co uzasadnia uznanie jej za kwalifikowaną postać naruszenia praw strony.

Powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 6 ust. 4 u.p.s.d., związane z uprawomocnieniem się orzeczenia sądowego, odnowuje termin biegu przedawnienia na wydanie decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe, czyniąc ten termin trzyletnim, licząc od końca roku uprawomocnienia orzeczenia.

O oddaleniu skargi kasacyjnej w sprawie odmowy pomocy mieszkaniowej decyduje brak wykazania przesłanek do przyznania uprawnień, przy czym organ działał w zgodzie z zasadami prawa administracyjnego, a NSA potwierdził, że skarga nie spełniała wymogów formalnych.

Nawet subiektywne przekonanie organu o nagłej bezprzedmiotowości wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie zwalnia z obowiązku działania zgodnie z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, a znaczne przekroczenie terminów rozpatrzenia wniosku stanowi rażącą bezczynność.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, wskazując na konieczność ponownego rozważenia kwestii naruszenia praw dziecka w kontekście możliwości terapeutycznych na Kubie, uwzględniając wnioski biegłego psychiatry.

Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA, zarzucając nieprawidłową wykładnię art. 57 rozporządzenia nr 1083/2006, i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem kwestii trwałości projektu i ewentualnej oszukańczej upadłości.

Brak podstaw do uchylenia wyroku WSA. Odmowa odroczenia spłaty należności uzasadniona brakiem wykazania przez dłużnika przesłanek, w tym możliwości płatniczych, wymaganych przez przepisy rozporządzenia dotyczącego Wspólnej Polityki Rolnej.

Odmowa wydania zaświadczenia o pełnieniu służby w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu jest zasadna, gdy brak jest w aktach osobowych potwierdzających dokumentów, a postępowanie wyjaśniające nie wykazało podstaw do uwzględnienia żądania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wniosek o udostępnienie informacji publicznej musi być precyzyjny i jasny. Bezczynność organu nie może być zarzucana, jeśli wniosek nie spełnia wymogów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

NSA oddalił skargę kasacyjną uznając, że nałożenie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia było zgodne z prawem, a orzeczenia sądów niższej instancji i wcześniejsze rozstrzygnięcia TSUE skutecznie dostosowały polskie prawo do wymogów dyrektyw unijnych.

Prawidłowe zastosowanie procedur ważenia i brak możliwości miarkowania kary pieniężnej czynią decyzję organu o nałożeniu kary za przejazd pojazdem nienormatywnym, bez właściwego zezwolenia, zgodną z obowiązującym prawem administracyjnym.

Prawo do informacji publicznej obejmuje uzyskanie informacji przetworzonej, gdy jest to istotne dla interesu publicznego. Uzasadnienie odmowy udostępnienia musi szczegółowo wykazać zakres koniecznych nakładów oraz istotność informacji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, iż przedwcześnie wydano decyzję o uchyleniu zmiany nazwiska na podstawie niewykazania obywatelstwa polskiego, pomimo istnienia ważnej decyzji potwierdzającej obywatelstwo. Organ II instancji winien był dochować zasady pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego.