Nieruchomości, które są w posiadaniu przedsiębiorcy oraz są faktycznie lub potencjalnie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu stawkami przewidzianymi dla takich nieruchomości, niezależnie od ich fizycznego wykorzystania do tej działalności.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż rażące naruszenie prawa poprzez skierowanie decyzji do osoby zmarłej uzasadnia stwierdzenie nieważności całego orzeczenia, wykluczając stwierdzenie nieważności w części, gdyż utrudniłoby to właściwe przyznanie prawa użytkowania wieczystego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że niewłaściwa wykładnia art. 57 rozporządzenia 1083/2006 oraz brak ustaleń dotyczących nieoszukańczego bankructwa uzasadniają uchylenie wyroku WSA i ponowne rozpoznanie sprawy.

Zamierzenie budowlane, które jest sprzeczne z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie może uzyskać pozwolenia na budowę, pomimo istniejącej decyzji o warunkach zabudowy. Plan miejscowy ma nadrzędność nad decyzją o warunkach zabudowy zgodnie z Prawem budowlanym.

Ocena projektu złożonego przez C. N. została przeprowadzona w sposób naruszający prawo, co miało istotny wpływ na jej wynik; w związku z tym, sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia przez Zarząd Województwa Wielkopolskiego.

Udostępnienie informacji publicznej przetworzonej wymaga wykazania szczególnej istotności dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.). Ogólność argumentów o ochronie praworządności i praw pracowniczych nie wykazuje tego wymogu. Pracownicy samorządowi różnią się od pracowników socjalnych, a ich wynagrodzenia są regulowane odrębnymi przepisami.

Skarga kasacyjna P. Sp. z o.o. w sprawie nienależnie pobranych płatności w ramach programu wsparcia grup producentów rolnych jest bezzasadna. Organ prawidłowo zastosował przepisy oraz udowodnił istnienie sztucznych warunków dla uzyskania korzyści.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowił oddalić skargę kasacyjną w sprawie o umorzenie należności składkowych, potwierdzając prawidłowość decyzji organu i wyroku sądu I instancji. Postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone z poszanowaniem zasad proceduralnych oraz przepisów materialnych prawa ubezpieczeń społecznych.

Skarga kasacyjna złożona przez P.S.A. jest niedopuszczalna z powodu braku legitymacji do jej wniesienia, a Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo uwzględnił obowiązek prowspólnotowej wykładni prawa krajowego zgodnie z Dyrektywą 2011/92/UE.

Niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie musi być ocenione wszechstronnie, a jego ocena wymaga właściwego postępowania dowodowego. Zaliczanie okresu tymczasowego aresztowania na poczet wykonania kary nie może automatycznie wykluczać prawa do zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę.