Wprowadzenie limitów czasowych na stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnych z rażącym naruszeniem prawa, zgodnie z ustawą zmieniającą KPA z 2021 r., jest zgodne z Konstytucją RP oraz europejskimi standardami prawnymi.

Decyzja o odmowie stwierdzenia nieważności dekretowego wywłaszczenia jest prawidłowa, gdyż brak charakterystycznych wad prawnych w decyzji nie uchybia przesłankom z art. 156 § 1 k.p.a.

Zdolność przedsiębiorstwa do zatrudnienia, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. B ustawy nacjonalizacyjnej, dotyczy potencjalnej zdolności zatrudnienia pracowników, a nie ich faktycznego stanu zatrudnienia w dacie wejścia w życie ustawy nacjonalizacyjnej z dnia 5 lutego 1946 r.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że decyzja administracyjna o zwrocie nieruchomości i ustanowieniu zabezpieczenia finansowego, mimo częściowo błędnej interpretacji, spełnia wymogi prawne; zarzuty proceduralne skargi kasacyjnej są nieskuteczne.

Wpis w CEIDG może być dowodem podjęcia działalności gospodarczej, ale nie jest rozstrzygający. Organ administracyjny musi przeprowadzić wyczerpujące postępowanie dowodowe w celu ustalenia faktycznego jej prowadzenia. W przypadku braku takiego prowadzenia organ powinien ponownie przeanalizować dowody.

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej z racji jej rażącego naruszenia prawa wymaga wykazania oczywistej sprzeczności decyzji z przepisem będącym jej podstawą prawną. Rażące naruszenie prawa oznacza oczywistą sprzeczność treści decyzji z jej podstawą prawną, co uzasadnia jej nieważność.

Nie istnieje obowiązek przeprowadzenia pełnej oceny oddziaływania na środowisko dla inwestycji drogowej o ograniczonym charakterze, gdy opinie organów współdziałających nie wykazują potrzeby jej przeprowadzenia.

Wpis podmiotu do rejestru wykluczonych uniemożliwia przyznanie dofinansowania, nawet gdy wpis ten nastąpił po złożeniu wniosku, a przed jego rozpatrzeniem. Zmiana okoliczności faktycznych może unieważniać wcześniejsze oceny prawne orzeczeń, wymagając rozpatrzenia w aktualnym kontekście prawnym.

Działania beneficjenta prowadzące do naruszenia zasad uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców uzasadniają nałożenie korekty finansowej na podstawie umowy o dofinansowanie oraz obowiązujących przepisów i wytycznych.