Zastosowanie art. 152 § 1 k.p.a. obejmuje konieczność oceny prawdopodobieństwa uchylenia decyzji administracyjnej w wyniku wznowienia postępowania. W przypadku nieprzeprowadzenia tej oceny, odmowa wstrzymania wykonalności jest niezasadna.

Uprawdopodobnienie niewspółmierności zaliczek w rozumieniu art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej należy do podatnika; organ podatkowy nie ma w tym trybie obowiązku prowadzenia pełnego postępowania dowodowego ani rozstrzygania kwestii właściwych dla rocznego wymiaru podatku.

Roszczenie odszkodowawcze związane z odmową przyłączenia budynków do sieci wodociągowej nie należy do kompetencji organów administracji publicznej, lecz powinno być rozstrzygane przed sądem powszechnym.

Sąd administracyjny uznaje, że nadanie decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności jest uzasadnione, gdy spełnione są przesłanki z art. 239b Ordynacji podatkowej, w tym krótkiego okresu do przedawnienia zobowiązania i uprawdopodobnienia jego niewykonania.

W sprawie skargi kasacyjnej dotyczącej dostępu do informacji o środowisku, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zachodzą przesłanki wyłączenia części informacji z udostępnienia z uwagi na ochronę danych osobowych i tajemnicę przedsiębiorstwa, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 i 7 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku. Skarga kasacyjna została oddalona.

Spółka komandytowa, uzyskując status podatnika CIT od 1 maja 2021 r., jest uprawniona do stosowania 9% stawki podatku na zasadach dotyczących podmiotów rozpoczynających działalność, nie będąc związana statusem małego podatnika z poprzednich lat.

Spółka komandytowa nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od zaliczek na zysk dla komplementariusza w trakcie roku podatkowego. Podatek powinien być obliczany zgodnie z zasadami ujętymi w art. 30a ust. 6a-6e u.p.d.o.f. dopiero po zakończeniu roku podatkowego.

Organ podatkowy dopuścił się bezczynności i przewlekłego prowadzenia postępowania, lecz nie z rażącym naruszeniem prawa. Wymierzono symboliczną grzywnę jako środek prewencyjno-represyjny.

Zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe nie wymaga zamieszkiwania w nabytym lokalu i dopuszcza czasowe zamieszkiwanie, o ile zakup nie miał charakteru spekulacyjnego.

Skarga kasacyjna organu zasługuje na uwzględnienie, bowiem postępowania zabezpieczające skutecznie zawiesiły bieg terminu przedawnienia, a transakcje prowadzone przez J.K. były nierzetelne w świetle przepisów o VAT.

Decyzja Naczelnego Sądu Administracyjnego nie była prawidłowa w rozumieniu art. 134 § 1 p.p.s.a., co skutkowało uchyleniem wyroku WSA w całości i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania, aby ustalić właściwy termin naliczania oprocentowania od nadpłaty.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż bez prawidłowego doręczenia decyzji organu podatkowego nie można skutecznie prowadzić postępowania sądowoadministracyjnego, co skutkuje koniecznością odrzucenia skargi z powodu braku wejścia decyzji do obrotu prawnego.

Opóźnione przekształcenie użytkowania wieczystego na własność następuje, gdy nieruchomość zostaje zabudowana na cele mieszkaniowe po 1 stycznia 2019 r., niezależnie od jej wcześniejszego zagospodarowania.

Beneficjent środków unijnych wykonujący zadania niezgodne z przywróconym po pandemii zakresem projektu musi zwrócić środki, których wydatki nie są zgodne z pierwotnym przeznaczeniem ani racjonalnością administracyjną.