Decyzja odmawiająca uchylenia decyzji ostatecznej na podstawie res iudicata musi uwzględniać brak tożsamości przedmiotowej spraw poprzednich, co uniemożliwia powołanie się na powagę rzeczy osądzonej, pozwalając na rozpoznanie wniosku w trybie art. 155 KPA.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy wyrok sądu I instancji, stwierdzając bezczynność Wojewody Pomorskiego z rażącym naruszeniem prawa, zobowiązując do rozpoznania wniosku cudzoziemca oraz przyznając skarżącemu odpowiednią rekompensatę pieniężną.

Bezczynność Komendanta Głównego Policji w zakresie udostępnienia informacji publicznej, wynikająca z niedopełnienia obowiązku doręczania przez e-PUAP, skutkuje zobowiązaniem do rozpatrzenia wniosku; wnioski dotyczące szkoleń kadr policyjnych stanowią informację publiczną.

Skarga kasacyjna L. S.A. w restrukturyzacji od wyroku WSA w Warszawie, dotycząca odmowy udzielenia ulgi płatniczej przez DIAS, oddalona. Organy podatkowe prawidłowo ustaliły brak przesłanek „ważnego interesu podatnika” i „interesu publicznego” w oparciu o skrupulatne i zgodne z zasadami oceny dowodów postępowanie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo zastosował przepisy dotyczące zasad rozliczania dotacji oświatowej, uznając zasadność zwrotu kwoty dotacji z uwagi na nieadekwatność wysokości wynagrodzenia dyrektora pokrytego z dotacji względem zasad celowości i oszczędności finansów publicznych.

Skarga kasacyjna dotycząca ustalenia odszkodowania za nieruchomość przejętą pod inwestycję drogową, oparta na zarzutach proceduralnych, została oddalona ze względu na brak naruszeń prawa w ocenie operatu szacunkowego. NSA potwierdził, że podważenie operatu musi odbywać się zgodnie z procedurą zawodową rzeczoznawców.

Uchwała Rady Miasta w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie narusza ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, jeżeli dokonuje jedynie doprecyzowania i konkretnego rozwinięcia kierunków wynikających ze studium, bez ich modyfikacji.

NSA oddalił skargę kasacyjną T.K., uznając za zgodne z prawem stwierdzenie, że parkowanie w strefie płatnego parkowania odbywało się na miejscach prawidłowo oznaczonych znakami pionowymi, co spełniało wymogi ustawowe. Zarzuty naruszenia przepisów procesowych nie miały istotnego wpływu na wynik orzeczenia.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, dotycząca ustalenia odszkodowania za wywłaszczone grunty na cele drogowe, została oddalona. Ustalenie wartości gruntu zgodnie z przeznaczeniem drogowym w momencie wywłaszczenia jest zgodne z zasadą słusznego odszkodowania w rozumieniu konstytucyjnym.

Skarżący, nie wykazując interesu prawnego w rozumieniu art. 28 k.p.a., nie jest uprawniony do żądania wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia z 1952 r. Brak interesu prawnego skutkuje zasadną odmową wszczęcia postępowania.

Stwierdzenie rażącego naruszenia prawa wymaga wykazania oczywistości naruszenia, jednoznaczności przepisu oraz istotnych skutków społeczno-gospodarczych czyniących decyzję nieakceptowalną w obrocie prawnym.