Przepis art. 15z ustawy COVID-19 przedłuża jedynie termin składania wniosków o zezwolenie na pobyt czasowy, lecz nie wpływa na legalność pobytu cudzoziemca w Polsce; nie stanowi zatem przeszkody dla umorzenia postępowania pobytowego.

Przy odmowie świadczenia pielęgnacyjnego należy ustalać bezpośredni związek rezygnacji z pracy z koniecznością opieki nad niepełnosprawnym i nie można wymagać, aby inne osoby zobowiązane do alimentacji podejmowały opiekę (art. 17 ust. 1 pkt 4 uś.r.).

NSA potwierdził zasadność wydania decyzji o rozbiórce budynku powstałego w wyniku samowoli budowlanej, uznając brak naruszenia zasad postępowania administracyjnego przez organ II instancji.

Zażalenie P. sp. z o.o. na postanowienie z dnia 22 marca 2019 r. o pozostawieniu odwołania bez rozpatrzenia było niedopuszczalne ze względu na brak prejudykatu wymagającego jego rozpatrzenia przed zakończeniem zawieszonego postępowania odwoławczego.

W sprawie świadczeń pielęgnacyjnych kluczowym jest wyraźny związek przyczynowo-skutkowy między rezygnacją z zatrudnienia a faktycznym sprawowaniem ciągłej opieki. Istnienie innych dzieci zobowiązanych alimentacyjnie nie wyklucza prawa do świadczenia, jeśli jeden z członków rodziny faktycznie sprawuje opiekę.

Wyrok Sądu pierwszej instancji podlegający uchyleniu, gdyż nie doszło do naruszenia prawa procesowego przez organ podatkowy w kontekście instrumentalności wszczęcia postępowania karnego skarbowego celem zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

§ 21 uchwały Rady Miasta Torunia niezgodny z ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach; przekracza uprawnienia rad gmin dotyczące regulacji obowiązków właścicieli psów, naruszając zasadę proporcjonalności i prawo własności.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną z powodu uchybień formalnych, potwierdzając prawidłowość wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczącego analizy raportu środowiskowego i niewłaściwego wariantowania analizowanych przedsięwzięć.

Odmowa wydania zaświadczenia o milczącym załatwieniu sprawy była zgodna z prawem, gdy organ, zgodnie z art. 24c ust. 1 u.z.z.w.o.ś. i art. 35 § 5 k.p.a., poprawnie wyłączył z biegu 45 dni terminy na uzupełnienie wniosku taryfowego.

Niewykonalność decyzji administracyjnej z powodu trwałej niezdolności zdrowotnej skarżącego stanowi przesłankę stwierdzenia jej nieważności, zgodnie z art. 156 § 1 pkt 5 k.p.a. Skarga kasacyjna nie uzasadniała zasadności zakwestionowanych podstaw. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.