W przypadku decyzji opartych na uznaniu administracyjnym sąd administracyjny bada, czy organy administracji publicznej nie przekroczyły granic uznania oraz czy decyzja nie nosi cech dowolności, nie kwestionując jednak samego wyboru rozstrzygnięcia w ramach przyznanego ustawą luzu decyzyjnego. Pojęcie 'szczególnie uzasadnionego przypadku' z art. 41 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej musi być rozumiane

Uchwała Nr XIII/96/2019 Rady Gminy Płońsk jest nieważna częściowo, w zakresie wyznaczenia przebiegu drogi 3KDD oraz ustalenia nieprzekraczalnej linii zabudowy na działce H. P., z uwagi na naruszenie zasady proporcjonalności i prawa własności.

Przepisy art. 100c i 100d u.p.o.u. zawieszają bieg terminów na rozpatrywanie wniosków cudzoziemców, co wyklucza możliwość stwierdzenia bezczynności administracji w tych sprawach.

Przewidziane w art. 55 ust. 9 Prawa lotniczego istotne ograniczenie wolności zabudowy wynikające z ustaleń nieogłoszonego dokumentu będącego quasi-aktem prawnym jest w sposób oczywisty niegodne z art. 2, art. 87 i art. 88 Konstytucji RP i nie może być akceptowane w demokratycznym państwie prawa. Brak ogłoszenia tego dokumentu ( odpowiedniej publikacji) wyklucza, aby mógł on być w aktualnym stanie prawnym

Przyznanie specjalnego zasiłku celowego osobom przekraczającym kryterium dochodowe wymaga zaistnienia 'szczególnie uzasadnionego przypadku', który musi odbiegać od sytuacji innych osób w trudnym położeniu; decyzja w tym zakresie oparta jest na uznaniu administracyjnym i nie każdy trudny przypadek uzasadnia przyznanie takiego zasiłku.

W sprawach przyznania specjalnego zasiłku celowego, organy administracji publicznej działające w ramach uznania administracyjnego powinny oceniać, czy występuje 'szczególnie uzasadniony przypadek', przy czym pomoc społeczna nie powinna być traktowana jako jedyne źródło utrzymania, a decyzje powinny być podejmowane w granicach posiadanych środków budżetowych.

Na podstawie art. 149 § 1a p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że bezczynność Wojewody Śląskiego w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy nie stanowiła rażącego naruszenia prawa z uwagi na niedopasowaną interpretację daty przybycia cudzoziemca.