Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ograniczająca się do części tekstowej nie wymaga sporządzenia nowego rysunku planu miejscowego jako załącznika graficznego, jeżeli nie wprowadza ona terenów podlegających ochronie na podstawie przepisów odrębnych.

Organ inspekcji ochrony środowiska ma kompetencję do samodzielnej oceny rodzaju terenu podlegającego ochronie akustycznej na podstawie faktycznego zagospodarowania i wykorzystania terenów, zgodnie z art. 115 Prawa ochrony środowiska, nawet przy braku planu miejscowego.

Podatnik nie uprawdopodabniając okoliczności uzasadniających ograniczenie zaliczek, nie może skutecznie kwestionować decyzji odmownej; nieprzedstawienie właściwych zarzutów proceduralnych skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Deklaracja celna DSK nie podlega korekcie po zakończeniu procedury tranzytu, gdy przekazano komunikat zgodności IE 044, a towar został zwolniony z dozoru celnego. Uzyskanie zgody na korektę wymaga spełnienia przesłanek wynikających z art. 146 UKC, które nie zostały spełnione.

NSA uznał, że zawieszenie postępowania w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego jest możliwe i zgodne z prawem przy trwających pracach nad planem miejscowym, pod warunkiem prawdopodobieństwa ich zakończenia w okresie zawieszenia.

Sąd administracyjny jest zobowiązany do badania, czy wszczęcie postępowania karnoskarbowego miało charakter instrumentalny, służący wyłącznie zawieszeniu biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Brak uwzględnienia tej analizy przez WSA skutkuje koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że Województwo realizując projekt proinnowacyjny w ramach zadań publicznych, z dofinansowaniem unijnym, nie działa jako podatnik VAT zgodnie z art. 15 ust. 6 UPTU, odrzucając skargę kasacyjną Dyrektora KIS.

Brak obowiązku podatkowego skarżącego w Malezji i Wielkiej Brytanii wyklucza zastosowanie ulgi abolicyjnej, uzasadniając opodatkowanie dochodów w Polsce na zasadach ogólnych.

Prawidłowe uzasadnienie wyroku sądu administracyjnego musi rzetelnie odnosić się do zebranego materiału dowodowego oraz do zarzutów skarżącego, umożliwiając instancyjną kontrolę orzeczenia.

Poinformowanie o zamiarze przetwarzania danych osobowych w trybie art. 105a ust. 3 Prawa bankowego wymaga skutecznego doręczenia informacji adresatowi; nadanie listu poleconego nie jest wystarczające.

NSA stwierdził, że nabycie prawa własności nieruchomości z mocy prawa na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. nastąpiło, jeżeli nieruchomość była zajęta pod drogę publiczną przed 1 stycznia 1999 r. i pozostawała w faktycznym władaniu podmiotów publicznych.

Przetwarzanie danych osobowych przez bank na podstawie art. 105a ust. 3 prawa bankowego jest dopuszczalne tylko po skutecznym poinformowaniu klienta o przetwarzaniu bez zgody, gdzie bank ma obowiązek wykazania doręczenia tej informacji.

Art. 105a ust. 3 ustawy Prawo bankowe obliguje bank do wiarygodnego potwierdzenia poinformowania klienta o zamiarze przetwarzania jego danych osobowych bez zgody, co nie może opierać się wyłącznie na dowodzie nadania przesyłki.

Nieudowodnienie prawidłowego doręczenia informacji o zamiarze przetwarzania danych osobowych skutkuje brakiem możliwości ich legalnego przetwarzania bez zgody właściciela, zgodnie z art. 105a ust. 3 ustawy Prawo bankowe. Skarga kasacyjna banku zostaje oddalona.

NSA uchyla wyrok WSA i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując na naruszenie obowiązków informacyjnych organu administracji publicznej, które miało wpływ na rozstrzygnięcie wniosku o zwolnienie z opłacania składek.

Oddalenie skargi kasacyjnej; brak nowych okoliczności faktycznych w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a.; prawomocność decyzji środowiskowej utrzymana. Wnioski o wznowienie postępowania nie zawierały nowych, nieznanych dowodów z dnia decyzji.