Regulacje art. 100d ust. 1 pkt 1 ust. 3 i ust. 4 specustawy ukraińskiej nie dają podstaw do czasowego wyłączenia merytorycznej kontroli przez sądy administracyjne bezczynności lub przewlekłości organów w sprawach wskazanych w ust. 1. Wskazane regulacje wpływają jedynie na ocenę merytoryczną skarg w sprawach bezczynności lub przewlekłości, ale nie określają warunków jej dopuszczalności.

Sprzedaż gotowego posiłku wraz z transportem nie spełnia kryteriów usługi cateringowej i powinna być traktowana jako dostawa towaru, podlegająca opodatkowaniu stawką VAT wynoszącą 8% według klasyfikacji w PKWiU jako usługi związane z wyżywieniem.

Skarga kasacyjna G. sp. z o.o. odnośnie przedawnienia zobowiązań podatkowych za 2014 r. podlega oddaleniu, z uwagi na prawidłowo ustalone zawieszenie biegu terminu przedawnienia oraz brak skutecznego podważenia oceny dowodów przez Naczelny Sąd Administracyjny.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok WSA i nakazuje ponowne rozpoznanie sprawy, wskazując na konieczność dokładnego przeanalizowania okoliczności zawieszenia przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Art. 100c i 100d u.p.o.u. są przepisami ogólnymi, wyłączającymi możliwość przypisania bezczynności organu i związanej z nią odpowiedzialności w sprawach dot. cudzoziemców, niezależnie od związku z działaniami wojennymi w Ukrainie.

Przepisy art. 100c i 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy, dotyczące zawieszenia terminu załatwienia spraw cudzoziemców, mają zastosowanie uniwersalne, co wyłącza podstawy do zarzutów bezczynności wobec wojewodów w kontekście udzielania zezwoleń na pobyt stały.

Działania organów nadzoru budowlanego, polegające na wstrzymaniu robót budowlanych dorozumianych jako nielegalne bez zgłoszenia, muszą uwzględniać przepisy obowiązujące w czasie realizacji inwestycji; zasady retrospektywnego stosowania prawa budowlanego nie mogą prowadzić do samowolnego wstrzymania zgłoszenia, jeśli zasady zgłaszania nie były wymagane w momencie realizacji projektu.

Zaskarżone decyzje środowiskowe są zgodne z prawem, a zarzuty dotyczące naruszeń proceduralnych i merytorycznych są bezzasadne. Konsultacje społeczne oraz ocena wpływu inwestycji zostały przeprowadzone zgodnie z prawem i nie wykazano istotnych wad. Skarga kasacyjna została oddalona.

NSA uznał za zgodne z prawem wpisanie A. Sp. z o.o. na listę podmiotów wspierających agresję na Ukrainę, uznając zasadność ustaleń dotyczących jej powiązań z białoruskimi podmiotami wspierającymi agresję, oraz odmowę jej wykreślenia z tej listy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał naruszenie art. 200 § 1 O.p. za istotne dla wyniku sprawy i uchylił wyrok WSA i decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, nakazując ponowne rozpoznanie, z uwzględnieniem prawa strony do wypowiedzenia się w postępowaniu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja Dyrektora ARiMR o przyznaniu płatności zmniejszonej z powodu niezgodnego z etykietą stosowania środków ochrony roślin była zgodna z prawem, a skarga kasacyjna nie miała usprawiedliwionych podstaw.

Stosowanie środka ochrony roślin powinno być zgodne z etykietą, w innym wypadku może skutkować zmniejszeniem płatności w ramach wsparcia bezpośredniego. Organ administracji działał prawidłowo, zmniejszając płatności, co zostało potwierdzone przez sąd.

Sprzedaż kanapek przez producenta w sklepach firmowych nie stanowi usługi gastronomicznej. Czynności takie jak doradzanie czy pakowanie nie są usługami wspomagającymi, a więc brak jest podstaw do klasyfikacji transakcji pod PKWiU 56 i opodatkowania VAT według stawki 8%.

Sprzedaż gotowych kanapek w sklepach firmowych nie stanowi złożonej usługi związanej z wyżywieniem podlegającej opodatkowaniu stawką VAT 8%, lecz dostawę towarów ze stawką VAT 5%, bez usług wspomagających ich bezpośrednią konsumpcję.

Wydatki ponoszone na udział lekarzy w konferencjach stanowią przychód z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., który nie jest zwolniony od opodatkowania, a spółka jest zobowiązana do wystawienia PIT-11 zgodnie z art. 42a u.p.d.o.f.

Przekazanie majątku likwidowanej spółki na rzecz jedynego udziałowca in natura, w sytuacji braku wcześniejszego zobowiązania do spełnienia świadczenia pieniężnego, nie generuje przychodu podatkowego na gruncie art. 14a ust. 1 u.p.d.o.p.