Dostawa pizzy P.G. przygotowywanej i sprzedawanej na wynos jest klasyfikowana jako usługi związane z wyżywieniem zgodnie z działem 56 PKWiU, co uzasadnia opodatkowanie stawką 8% VAT, mimo że proces dostawy obejmuje elementy charakterystyczne dla dostawy towaru.

Sprzedaż kanapek w sklepach firmowych, jako dostawa towarów bez usług wspomagających, podlega niższej stawce VAT. Czynności doradcze i pakowanie nie są usługami restauracyjnymi.

Przedawniona wierzytelność może być uznana za przychód podatkowy, niebędąc jednocześnie nieodpłatnym świadczeniem, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.; organy podatkowe są zobligowane do pełnego wyjaśnienia funkcji ochronnej interpretacji podatkowej.

Sąd kasacyjny potwierdza zgodność z prawem decyzji administracyjnych wstrzymujących budowę jako samowolę budowlaną, wskazując, że ocenę przesłanek zgłoszenia należy dokonywać według stanu prawnego na dzień rozpoczęcia robót.

Domek holenderski posadowiony na bloczkach betonowych jest budynkiem w rozumieniu art. 3 pkt 2 p.b., wymagającym uzyskania pozwolenia na budowę. Należy on do obiektów trwale związanych z gruntem, co uzasadnia nakaz rozbiórki jako środek sankcjonujący samowolę budowlaną.

W przypadku ustalenia warunków zabudowy kluczowe jest przeprowadzenie pełnej analizy urbanistyczno-architektonicznej, obejmującej wszystkie działki na obszarze analizowanym, bez selektywności, co umożliwia właściwe określenie wymagań planowanej zabudowy oraz bez naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania.

Określając karę łączną grzywny, stawka dzienna nie może przekraczać najwyższej ustalonej poprzednio za poszczególne przestępstwa, a wysokość stawki dziennej musi być ustalona jednolicie, uwzględniając sytuację majątkową sprawcy, zgodnie z art. 33 § 3 k.k.

Obiekt budowlany pozostaje budynkiem w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nawet wówczas, gdy ze względów technicznych, faktycznych lub prawnych nie jest i nie może być wykorzystywany zgodnie z jego przeznaczeniem, a czasowy brak elementów statuujących definicję budynku wynikający z prac budowlanych nie wpływa na jego klasyfikację podatkową.

Odpowiedzialność przewoźnika, o której mowa w art. 462 ust. 1 u.o.c. ma charakter obiektywny, co oznacza, że organ administracji publicznej nie ma obowiązku badania stopnia zawinienia lub szkodliwości czynu przewoźnika. Przepis art. 462 ust. 1 u.o.c. nie stanowi podstawy prawnej dla dokonywania oceny subiektywnego zachowania podmiotu sankcjonowanego, a jedynie do powiązania odpowiedzialności przewoźnika

W przypadku gdy oskarżony cierpi na schorzenia psychiatryczne, neurologiczne lub odwykowe, obrona obligatoryjna powinna być zapewniona aż do czasu wydania przez sąd postanowienia o jej nieobowiązkowości, nawet jeśli biegli stwierdzą brak podstaw do kwestionowania poczytalności oskarżonego.

Art. 67 § 3 in principio k.k. przewiduje obligatoryjne orzeczenie obowiązku naprawienia szkody, zadośćuczynienia za krzywdę lub nawiązki w przypadku warunkowego umorzenia postępowania, niezależnie od oświadczeń pokrzywdzonych o rezygnacji z dochodzenia roszczeń w toku tego postępowania.

Dla uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru, ale i udokumentowanie tej operacji w sposób odzwierciedlający rzeczywiste transakcje. Nierzetelne faktury nie mogą stanowić podstawy zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Orzeczenie kary ograniczenia wolności w formie pracy społecznej wobec żołnierza stanowi rażące naruszenie prawa materialnego, gdyż art. 323 § 1 k.k. wyłącza stosowanie tej formy kary wobec żołnierzy.

Sam wywóz towaru z kraju na terytorium innego państwa członkowskiego nie przesądza o możliwości opodatkowania tej czynności 0% stawką VAT, lecz konieczne jest, aby wywieziony z kraju towar został dostarczony do konkretnego podatnika w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Materialnoprawny charakter terminów określonych w art. 87 ust. 2 w związku z ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oznacza, że po ich upływie organ podatkowy traci uprawnienie do przedłużenia terminu zwrotu różnicy podatku. Skuteczne przedłużenie terminu możliwe jest jedynie przed jego upływem. Próba przedłużenia terminu po jego upływie jest nieskuteczna.