Pośredni zakaz reformationis in peius zgodnie z art. 443 k.p.k. uniemożliwia wydanie orzeczenia surowszego od uchylonego, gdy uchylenie nastąpiło z mocy środka zaskarżenia wniesionego wyłącznie na korzyść oskarżonego. Orzeczenie takie należy uchylić, gdy zwiększa ono realne dolegliwości na oskarżonego w stosunku do uchylonego rozstrzygnięcia.

Sąd przy rozpatrywaniu wniosku o skazanie bez przeprowadzania postępowania dowodowego powinien zapewnić, że wniosek ten uwzględnia wszystkie obligatoryjne środki karne przewidziane przez prawo materialne, a ich pominięcie stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniające uchylenie wyroku.

W sytuacji skazania za przestępstwa z art. 202 § 4a k.k., sędzia jest zobligowany do obligatoryjnego orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, zgodnie z art. 43a § 3 k.k., nawet jeśli orzeczenie wyroku następuje na podstawie art. 387 k.p.k., bez przeprowadzania rozprawy.

Zgodnie z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje przesłankę spełnienie, której powoduje

Decyzja o skierowaniu sprawy do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym w kontekście przepisów dotyczących pandemii COVID-19 jest uzasadniona, gdy zagrożenie zdrowia publicznego towarzyszy brak możliwości przeprowadzenia rozprawy z bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Realizacja celu wywłaszczenia zgodnego z decyzją wywłaszczeniową wyklucza możliwość zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.

Substancja wytworzona w procesie produkcyjnym, która nie została jednoznacznie uznana w uregulowaniach prawnych jako produkt, a która była ewidencjonowana jako odpad, jest traktowana jako odpad do czasu uzyskania formalnego potwierdzenia zmiany jej statusu.

Dla ustalenia zgodności z zasadą dobrego sąsiedztwa określoną w art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p. uwzględnieniu podlega jedynie legalna zabudowa istniejąca na działkach sąsiednich, co oznacza, że zabudowa nielegalna nie może stanowić punktu odniesienia w tej ocenie, nawet jeżeli brakuje decyzji o jej rozbiórce.

Dla ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od ilości zużytej wody, nie zawsze jest wymagane odprowadzanie ścieków do sieci kanalizacyjnej. Właściciele przydomowych oczyszczalni ścieków mogą korzystać z metodyki wodnej, jeśli ilość bezpowrotnie zużytej wody jest ustalana na podstawie zalegalizowanego wodomierza, co nie narusza zasady równości z art. 32 Konstytucji RP.