Brak współdziałania wnioskodawcy z organami pomocy społecznej, w tym uniemożliwienie przeprowadzenia wymaganego wywiadu środowiskowego, nawet w sytuacjach szczególnych regulowanych przepisami ustaw covidowych, może skutkować odmową przyznania zasiłku celowego.

Kumulatywne wystąpienie przesłanek znikomości wagi naruszenia prawa oraz zaprzestania naruszania prawa z art. 189f § 1 pkt 1 K.p.a. nie może być stosowane do jednorazowych, skutkowych naruszeń obowiązków prawnych w zakresie administracyjnym.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego nie przysługuje podatnikowi, jeżeli na podstawie obiektywnych dowodów zostanie wykazane, że wiedział on lub powinien był wiedzieć, iż uczestniczy w transakcji związanej z oszustwem podatkowym, niezależnie od spełnienia przesłanek materialnych tego prawa.

Dla przypisania odpowiedzialności z art. 180a k.k. konieczne jest, aby w chwili czynu obowiązywała decyzja administracyjna o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami; brak tej przesłanki może skutkować zakwalifikowaniem czynu jako wykroczenia z art. 94 § 1 k.w.

Sprzeczność w formułowaniu orzeczenia między zapisem cyfrowym a słownym wysokości nawiązki stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, gdyż uniemożliwia to wykonanie wyroku.