Odpowiedź organu na wniosek o udostępnienie informacji publicznej musi być konkretna i bezpośrednia, odnosić się do przedmiotu wniosku, a ogólne odesłanie do stron internetowych nie spełnia wymogów udzielenia informacji zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej.

Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego nie mogą modyfikować legalnych definicji ustawowych zawartych w rozporządzeniach, a gminy zobowiązane są do respektowania spójności systemu prawa oraz obowiązujących przepisów, aby uniknąć sprzeczności w jego stosowaniu.

Informacje dotyczące zatrudnienia osób powiązanych prywatnie z organami gminy mogą stanowić informację publiczną, o ile dotyczą zatrudnienia w jednostce organizacyjnej gminy, a organ zobowiązany do udostępnienia takich informacji nie wykaże nadużycia prawa przez wnioskodawcę.

Art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej może znaleźć zastosowanie, jeżeli przeprowadzona przez organ wykładnia przepisów prawa krajowego stanowiących implementację norm prawa unijnego w świetle wykładni TSUE okaże się wadliwa w takim stopniu, że wymusza wydanie odmiennej decyzji w sprawie.

Opłatę stałą za pobór wód podziemnych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach oraz maksymalnej ilości wody, która może być pobrana na podstawie pozwolenia wodnoprawnego, bez konieczności uwzględnienia proporcji ilości możliwej do pobrania wody do dostępnych zasobów wód podziemnych.

Wysokość opłaty stałej za pobór wód podziemnych powinna być ustalana zgodnie z parametrami określonymi w pozwoleniu wodnoprawnym, przy przeliczeniu maksymalnej ilości możliwych do pobrania wód podziemnych na m³/s, zgodnie z art. 271 ust. 2 Prawa wodnego.

Określenie opłat stałych za pobór wód przed 1 stycznia 2022 r. powinno opierać się na przepisach przejściowych, takich jak art. 561 Prawa wodnego, co pozwala na zgodne z prawem ustalanie takich opłat przed formalnym wprowadzeniem nowych ustawowych stawek jednostkowych.

Również przed wejściem w życie art. 42a ust. 1a ustawy Karta Nauczyciela (tj. przed 1 września 2018 r.) obowiązek obniżenia czasu pracy nauczyciela z umiarkowanym lub znacznym stopniem niepełnosprawności wynikający z art. 15 ust. 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej dotyczył nie tylko ogólnej normy czasu pracy (z 40 do 35 godzin tygodniowo), ale również obejmował proporcjonalne obniżenie tygodniowego