Związek nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie jest determinowany wyłącznie przez posiadanie tej nieruchomości przez przedsiębiorcę, lecz powinien być oparty również na faktycznym lub potencjalnym wykorzystywaniu nieruchomości w działalności gospodarczej.

W świetle art. 138 § 2 kodeksu postępowania administracyjnego, organ odwoławczy ma prawo uchylić decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji, gdy decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania mających istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie.

W przypadku zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych z urzędu, organ podatkowy zobowiązany jest do działania w granicach określonych przez obowiązujące regulacje ustawowe, co obejmuje weryfikację stanu zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych przed dokonaniem zwrotu nadpłaty, a postanowienie w tym zakresie ma charakter formalny i potwierdza wykonanie czynności rachunkowo-technicznej

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w wysokości

Decyzja organu administracji powinna być oparta na rzetelnym i kompletnym materiale dowodowym, a brak odpowiedniego ustalenia kręgu osób zobowiązanych do płatności i szczegółowej oceny sytuacji materialnej może prowadzić do uchylenia decyzji na podstawie art. 138 § 2 k.p.a.

W przypadku ustalania obowiązku partycypacji w kosztach utrzymania urządzeń wodnych, organ administracyjny powinien dokonać oceny, czy i w jakim zakresie poszczególne podmioty odnoszą korzyści z funkcjonowania tych urządzeń, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach prawa wodnego, co wymaga uwzględnienia konkretnych okoliczności sprawy.

Na podstawie art. 84 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody, odstępstwo od warunków zezwolenia na usunięcie drzew i dokonanie nasadzeń zastępczych w sposób inny niż przewiduje zezwolenie, bez wcześniejszego uzyskania zmiany decyzji w tym zakresie, nie może być samodzielnie oceniane przez stronę jako spełnienie obowiązków nałożonych zezwoleniem.