W sprawach dotyczących zaliczenia nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do przestrzegania regulacji ustawowych odnośnie zaliczenia nadpłat (art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej) i dokonuje tego z urzędu. Postanowienie w tej kwestii ma charakter formalny, potwierdzające wykonanie czynności rachunkowo-technicznej oraz nie zależy

W przypadku zaliczenia nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych przez organ podatkowy, działanie takie jest regulowane odpowiednimi przepisami prawa podatkowego, w tym art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej, i nie wymaga zgody ani uznania podatnika. Postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty pełni funkcję potwierdzenia wykonania czynności rachunkowo-technicznej

Nadpłata podatku dokonana przez podatnika podlega zaliczeniu na poczet jego zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych z urzędu, zgodnie z określoną kolejnością, zaś decyzje w tym zakresie mają charakter administracyjno-rachunkowy i nie mogą być dowolnie kształtowane przez organ podatkowy ani podatnika.

W przypadku, gdy faktury VAT nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o uczestnictwie w oszustwie podatkowym, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT z tych faktur.

Uczestnictwo podmiotu w łańcuchu transakcji, którego celem jest oszustwo podatkowe, nie może być uzasadnione rzeczywistą działalnością gospodarczą, gdy dowody jednoznacznie wskazują na fikcyjny charakter transakcji. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT, organy podatkowe mają obowiązek odmówić prawa do zastosowania stawki 0% oraz odliczenia VAT, jeśli udowodnią świadome deklarowanie

Brak zapewnienia ustawowych podstaw i trybu dochodzenia odszkodowania przez podmioty, które są zobowiązane do usunięcia i rozbiórki tablic i urządzeń reklamowych wzniesionych legalnie na terenie gminy