Brak uprawdopodobnienia przez stronę braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia odwołania uniemożliwia przywrócenie tego terminu w postępowaniu administracyjnym, nawet w kontekście specjalnych regulacji wprowadzonych w związku z COVID-19.

Bezczynność organu administracyjnego w wydaniu decyzji o zezwoleniu na pobyt czasowy może być podstawą do zobowiązania tego organu do załatwienia sprawy i przyznania stronie skarżącej sumy pieniężnej jako formy rekompensaty.

W ramach swobody sędziowskiej, sąd odwoławczy może przyznać stronie skarżącej sumę pieniężną jako rekompensatę za przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego i naruszenie prawa do rozpoznania sprawy bez zbędnej zwłoki, przy czym wysokość tej rekompensaty powinna być adekwatna do uciążliwości wynikających z błędów organu administracyjnego oraz istotnego znaczenia sprawy dla skarżącego, co

W postępowaniu kasacyjnym sąd administracyjny rozpoznaje sprawę wyłącznie w granicach skargi kasacyjnej, nie angażując się w merytoryczną ocenę ustaleń faktycznych dokonanych przez organ administracyjny, a jedynie weryfikuje prawidłowość zastosowania prawa przez sąd pierwszej instancji, tj. wojewódzki sąd administracyjny. W przypadku wniosku o przywrócenie terminu, zgodnie z orzecznictwem, art. 64

Sąd administracyjny, stwierdzając bezczynność organu administracji publicznej w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy cudzoziemca, ma prawo zasądzić od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną jako odszkodowanie za naruszenie prawa do rozpoznania sprawy bez zbędnej zwłoki, nawet jeśli czynność wymagana od organu została wykonana przed wydaniem wyroku sądowego.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nie przysługuje osobie, która ma ustalone prawo do innego świadczenia społecznego, takiego jak emerytura czy świadczenie przedemerytalne, nawet jeśli osoba ta opiekuje się członkiem rodziny z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; wyjątek stanowi sytuacja, kiedy prawo do innego świadczenia zostanie zawieszone na wniosek zainteresowanego.