Decyzja o umorzeniu postępowania z powodu cofnięcia wniosku przez stronę nie jest nieważna, nawet jeśli doszło do tego wskutek błędnej sugestii organu, gdyż brak jest przesłanek rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a.

Zgodnie z art. 398(3) § 3 k.p.c., skarga kasacyjna nie może opierać się na zarzutach dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów. Podważanie oceny dowodów i ustaleń faktycznych sądu II instancji, nawet pod pozorem błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania przepisów prawa materialnego, jest sprzeczne z tym przepisem i stanowi podstawę do odrzucenia skargi kasacyjnej.

1. Organ administracji publicznej pozostaje w bezczynności nie tylko w przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym przepisami prawa administracyjnego, jeżeli nie dopełnił czynności określonych w art. 36 Kodeksu postępowania administracyjnego (obowiązku informacyjnego o niezałatwieniu sprawy w terminie), ale także wówczas, gdy nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych,

W kontekście opodatkowania podatkiem od nieruchomości, dla klasyfikacji gruntu jako związanego z działalnością gospodarczą podatnika, decydujące znaczenie ma nie tylko sam fakt posiadania gruntów przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, ale także potencjał ich wykorzystania w ramach takiej działalności, bez względu na obecny sposób ich wykorzystania.

Za niewłaściwe należy uznać zastosowanie sankcji w formie dodatkowego zobowiązania podatkowego, wynikającego z błędu podatnika niebędącego wynikiem oszustwa lub nadużycia prawa podatkowego, jako niezgodne z zasadą proporcjonalności, w szczególności w świetle wyroków TSUE dotyczących interpretacji art. 273 dyrektywy 2006/112/WE. Naruszenia praw podatkowych, które nie charakteryzują się znamionami oszustwa

Jeśli członek zarządu napotka przeszkody uniemożliwiające staranne wykonywanie swoich obowiązków, powinien niezwłocznie podjąć działania, takie jak ustanowienie prokurenta lub rezygnacja z pełnionej funkcji, aby zapewnić właściwe zarządzanie spółką. Tylko w ten sposób może uniknąć ewentualnej solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które wynikają

Stosownie do art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego jest wyłączone dla osób o ustalonym prawie do emerytury czy innych świadczeń emerytalno-rentowych, co odzwierciedla zasadę unikania kumulacji publicznych świadczeń mających charakter zastępczego dochodu, umożliwiającego rezygnację z pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną

Ciężar dowodu dochowania terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania spoczywa na stronie, która domaga się wznowienia postępowania, a uchybienie temu terminowi stanowi przeszkodę dla wznowienia postępowania.