Nietezowane
Nietezowane
Orzeczenie lekarskie dotyczące rozpoznania choroby zawodowej jest kluczowe dla ustalenia, czy dana choroba mieści się w wykazie chorób zawodowych, a organ administracji nie może dokonać takiego rozpoznania we własnym zakresie bez pozytywnej opinii lekarskiej. Orzeczenie lekarskie stanowi ważny środek dowodowy w procesie stwierdzania choroby zawodowej, pod warunkiem, że nie budzi wątpliwości w świetle
Brak spełnienia któregoś z kryteriów wskazanych w art. 8a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy zaopatrzeniowej nie wyłącza automatycznie spełnienia przesłanki "szczególnie uzasadnionych przypadków", lecz wymaga zbadania, czy służba określonej osoby, mimo że nie była "krótkotrwałą służbą przed dniem 31 lipca 1990 r.", bądź nie charakteryzowała się "rzetelnym wykonywaniem zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989
Zgodnie z wynikającą z treści art. 8a ustawy zaopatrzeniowej normą materialnoprawną, organ badając czy zostały spełnione wynikające z niej przesłanki powinien przede wszystkim zbadać, czy zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek, a pomocniczą rolę w ustaleniu czy zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek pełnią dwa kryteria, tj. kryterium krótkotrwałej służby oraz kryterium rzetelnego wykonywania
Zgodnie z art. 179 ust. 8 i 9 p.s.w., organy decydujące o przyznaniu stypendium socjalnego mają obowiązek żądać od aplikującego stosownego zaświadczenia z ośrodka pomocy społecznej oraz złożenia wyjaśnień dotyczących sytuacji dochodowej i majątkowej aplikującego oraz jego rodziny, w celu ustalenia stanu faktycznego pod kątem przesłanki "trudna sytuacja materialna". Przepisy te stanowią podstawę do
Nietezowane
"Pełnienie obowiązków członka zarządu", o którym mowa w art. 116 § 2 o.p., nie musi oznaczać faktycznego wykonywania tych obowiązków. Przy ocenie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki nie ma znaczenia ani kwestia podziału zadań między członkami zarządu, ani też niezajmowanie się przez jednego członka zarządu sprawami spółki. Tego typu okoliczności nie stanowią przesłanki
Wyeliminowanie ostatecznej decyzji administracyjnej w oparciu o przewidzianą w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. przesłankę rażącego naruszenia prawa powinno następować tylko w okolicznościach bezspornych. Rażące naruszenie prawa musi być stwierdzone w sposób oczywisty i nie może podlegać jakimkolwiek wątpliwościom.
Przepis art. 2 ust. 2 pkt 3 Prawa budowlanego należy rozumieć w ten sposób, że między omawianymi aktami prawnymi zachodzi relacja współstosowania ustaw, w tym znaczeniu, że do obiektów budowlanych (robót budowlanych) objętych ustawą o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami stosuje się zarówno przepisy tej ustawy, jak i przepisy Prawa budowlanego.