Wyeliminowanie ostatecznej decyzji administracyjnej w oparciu o przewidzianą w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. przesłankę rażącego naruszenia prawa powinno następować tylko w okolicznościach bezspornych. Rażące naruszenie prawa musi być stwierdzone w sposób oczywisty i nie może podlegać jakimkolwiek wątpliwościom.

"Pełnienie obowiązków członka zarządu", o którym mowa w art. 116 § 2 o.p., nie musi oznaczać faktycznego wykonywania tych obowiązków. Przy ocenie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki nie ma znaczenia ani kwestia podziału zadań między członkami zarządu, ani też niezajmowanie się przez jednego członka zarządu sprawami spółki. Tego typu okoliczności nie stanowią przesłanki

Art. 115 i nast. u.p.e.a. stanowią w istocie samodzielną regulację, która niejako "odpowiada" przepisom art. 1025 i 1026 k.p.c. Istotne jest przy tym dostrzeżenie, że przepisy te mają zastosowanie do egzekucji prowadzonych w oparciu o inne reżimy prawne (ustawy procesowe) i nie mogą być stosowane zamiennie, czy też odpowiednio.