Data powzięcia przez stronę świadomości o wydanej decyzji administracyjnej, a tym samym początek biegu terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania, może być ustalony na podstawie obiektywnych działań strony wykazujących jej znajomość faktów istotnych do identyfikacji decyzji i wystąpienia z żądaniem wznowienia, bez konieczności doręczenia pełnej treści tej decyzji.
Zatrzymanie prawa jazdy w przypadku kierowania pojazdem z prędkością przekraczającą dopuszczalną o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym lub w przypadku przewożenia osób w liczbie przekraczającej liczbę miejsc określoną w dowodzie rejestracyjnym
Stosowanie instytucji wezwania do usunięcia braków formalnych podania, zamiast przystąpienia do jego merytorycznego rozpoznania, w przypadku gdy braki formalne takiego podania nie istnieją, stanowi bezczynność organu administracji publicznej.
Bezczynność organu administracji w rozpatrzeniu wniosku o odstępstwo od warunków technicznych pojazdu występuje wówczas, gdy wniosek spełnia wymogi formalne i zawiera wystarczający opis żądania, natomiast organ odmawia jego merytorycznego rozpoznania, niesłusznie powołując się na konieczność uzupełnienia braków formalnych.
Przepisy ustawy o podatku akcyzowym dotyczące opodatkowania energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo w procesach metalurgicznych lub w przypadku, gdy stanowi ona ponad 50% kosztów produktu, są zgodne z prawem unijnym oraz Konstytucją RP, a stwierdzenie nadpłaty na żądanie podatnika nie znajduje w takim przypadku uzasadnienia.
W procesie ustalania podstawy obliczenia daniny solidarnościowej możliwe jest uwzględnienie straty z lat ubiegłych, jeśli art. 30h ust. 2 updof odsyła do zasad opodatkowania zawartych w art. 30c updof, w tym zasad dotyczących ustalania dochodu z uwzględnieniem strat według art. 9 ust. 2-3b updof.
Wyroki sądu pierwszej instancji należy oddalać na podstawie skargi kasacyjnej, jeżeli zarzuty skargi izomorficznie odnoszą się do wcześniejszych rozstrzygnięć w identicznych kwestiach, i linia orzecznicza Naczelnego Sądu Administracyjnego zgodnie oceniła motywy wydanych już decyzji.
Do uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego, lecz również jego rzetelne udokumentowanie; same twierdzenia strony, bez udowodnienia przez kompleksowy materiał dowodowy, nie są wystarczające do zmiany rozstrzygnięcia podatkowego.
W procesie dotyczącym obniżenia wysokości renty wyrównawczej, nie doszło do naruszenia art. 444 § 2 k.c., ale wyłącznie do naruszenia art. 907 § 2 k.c., który stanowił podstawę prawną sformułowanego powództwa. Zmiana wysokości renty zgodnie z art. 907 § 2 k.c. może wynikać z różnych okoliczności, a nie tylko zmiany realnej wartości wynikającej ze zmiany siły nabywczej pieniądza. Zmiana stosunków, o
Nie ma w szczególności podstaw do przyjęcia, że na podstawie art. 494 § 1 k.c. w związku ze stosowanym w drodze analogii art. 395 § 2 zd. 1 k.c. wygasają postanowienia umowne związane z prawem odstąpienia od umowy zmodyfikowanym przez art. 492 zd. 1 k.c. Przeciwny pogląd oznaczałby bowiem, paradoksalnie, że na skutek odstąpienia od umowy wygasałoby również przewidziane w niej uprawnienie kształtujące
W postępowaniu naprawczym dotyczącym robót budowlanych wykonanych na obiekcie wpisanym do rejestru zabytków lub na obszarze podlegającym ochronie konserwatorskiej, organ nadzoru budowlanego nie może samodzielnie wydawać nakazu wykonania tych robót bez uzyskania decyzji konserwatorskiej, co wynika z obowiązku doprowadzenia robót do stanu zgodnego z prawem, w oparciu o przepisy prawa materialnego regulujące
Decyzja o częściowym przeniesieniu pozwolenia na budowę może być uznana za rażące naruszenie prawa, w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., gdy decyzja ta prowadzi do sytuacji, w której co do części wspólnych dla dwóch lokali mieszkalnych istnieje niepewność prawna co do zakresu uprawnień i odpowiedzialności inwestorów, na których przeniesiono pozwolenie na budowę.
W postępowaniu dotyczącym wznowienia postępowania w zakresie pozwolenia na użytkowanie elektrowni wiatrowej, zgodnie z art. 59 ust. 7 Prawa budowlanego, uprawnienia strony przysługują wyłącznie inwestorowi, chyba że w wyjątkowych sytuacjach prawnych i faktycznych dochodzi do ostatecznego wyeliminowania decyzji o pozwoleniu na budowę z obrotu prawnego.