W przypadku wydawania decyzji administracyjnych dotyczących inwestycji, następcy prawni inwestora mogą być traktowani jako adresaci decyzji na równi z inwestorem, jeśli wykażą swoje prawa do danego przedsięwzięcia.

Postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej stanowi wyjątek od przyjętej w art. 16 § 1 k.p.a. zasady trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych, która służy realizacji takich wartości jak pewność prawa, zaufanie do państwa, czy ochrona praw nabytych. W związku z tym wyeliminowanie ostatecznej decyzji administracyjnej w oparciu o przewidzianą w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. przesłankę

Zgodnie z art. 106 § 3 p.p.s.a. sąd może z urzędu lub na wniosek stron przeprowadzić dowody uzupełniające z dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie. Powyższy przepis nie służy do zwalczania ustaleń faktycznych, z którymi strona się nie zgadza. Postępowanie dowodowe przed sądem administracyjnym ograniczone

Zastosowanie art. 822 § 1 w zw. z art. 363 § 1 k.c. oznacza, że poszkodowany nie może żądać zapłaty kosztów (hipotetycznej) restytucji w sytuacji, w której przywrócenie stanu poprzedniego byłoby niemożliwe albo też pociągało za sobą nadmierne trudności lub koszty. W takim przypadku może żądać wyrównania tego uszczerbku w jego majątku, który odpowiada wartości rzeczy zniszczonej wskutek działania sprawcy

1. „Tok sprawy”, o którym mowa w art. 66 § 1 p.p.s.a., obejmuje ramy czasowe między skutecznym wniesieniem skargi (sprzeciwu, skargi o wznowienie postępowania, skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia) a wydaniem orzeczenia przez sąd administracyjny, od którego następnie może być wniesiona skarga kasacyjna lub zażalenie. 2. Pismo uzupełniające braki formalne skargi jest zatem