Naruszenie prawa nawet nieoczywiste (powodujące rozbieżność orzecznictwa), może być uznane za rażące w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 o.p., zwłaszcza jeżeli jeden z dwóch sprzecznych poglądów wyrażonych w tym orzecznictwie jest na tyle wadliwy, że jego przyjęcie przez organ podatkowy powoduje skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności. Taka sytuacja będzie miała miejsce, jeżeli

Uzasadnienie wyroku sądu pierwszej instancji musi zawierać szczegółowe ustalenia faktyczne, a ich brak prowadzi do naruszenia prawa oskarżonego do obrony, rzutując na możliwość prawidłowej kontroli odwoławczej przez sąd drugiej instancji.

Istotą zasady ne bis in idem jest zakaz ponownego karania osoby za ten sam czyn, który już wcześniej został prawomocnie rozstrzygnięty przez sąd, co skutkuje koniecznością uchylenia takiego wyroku i umorzenia postępowania.

Przyjęcie zawiadomienia o zbyciu pojazdu nie jest sprawą, lecz czynnością administracyjną, więc przepisy dotyczące właściwości organu nie są wiążące.

Dla wydania wyroku zmieniającego na niekorzyść oskarżonego w postępowaniu apelacyjnym niezbędne jest dokonanie wszechstronnej analizy całokształtu materiału dowodowego, kierując się dyrektywami wynikającymi z art. 7 k.p.k., co nie miało miejsca w przypadku decyzji o uniewinnieniu K.W. z zarzutu oszustwa.