Pokrzywdzenie wierzyciela, aby uzasadniało uwzględnienie skargi pauliańskiej, musi mieć charakter realny. Z tego względu badanie przesłanki, unormowanej w art. 527 § 1 w zw. z § 2 k.c., nie może pomijać ewentualnego obciążenia hipotecznego nieruchomości, która wyszła z majątku dłużnika. W pewnych bowiem przypadkach fakt takiego obciążenia, a zwłaszcza przeciążenia hipotekami, będzie przemawiał za stwierdzeniem

Roszczenia żołnierza zawodowego o odszkodowanie z tytułu nieudzielenia należnego mu czasu wolnego za nadliczbową służbę są typowymi roszczeniami deliktowymi, które przedawniają się po trzech latach.

Nie wyklucza się stosowania art. 58 § 3 k.c. w drodze analogii także do nieważności wynikającej z innych przyczyn niż określone w art. 58 § 1 i 2 k.c.

Stosownie do art. 3982 § 2 pkt 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna m.in. w sprawach o czynsz najmu lub dzierżawy. Pod pojęciem spraw o czynsz najmu lub dzierżawy rozumiane są, niezależnie od sposobu obrony pozwanego, sprawy dotyczące uiszczania czynszu, jego rodzaju, wysokości, sposobu płacenia, istnienia zobowiązania z tego tytułu, sprawy o ustalenie stosunku prawnego lub o ukształtowanie

Nie można uznać, że art. 1008 k.c. chroni przyszłych spadkobierców i czyni to wyłączając możliwość dysponowania majątkiem za życia przez właściciela (przyszłego spadkodawcę). Całkowicie nietrafne jest zapatrywanie, że przyszły spadkodawca nie może dokonywać czynności rozporządzających swoim majątkiem, poza takimi czynnościami jak darowizna czy zapis, które nie skutkują pozbawieniem zachowku osób uprawnionych

Zachowanie terminu zawitego określonego w art. 568 § 1 k.c. następuje jedynie w stosunku do uprawnienia, z którego rzeczywiście skorzystano, a nie generalnie w stosunku do wszelkich uprawnień. Zasada ta miała zastosowanie przede wszystkim w stosunku do roszczeń. Tak np. wytoczenie powództwa o usunięcie wad powodowało zachowanie terminu jedynie w stosunku do określonej wady, a nie wszystkich dalszych