Postępowanie przez sądem pierwszej instancji nie może skutkować pominięciem środka zaskarżenia złożonego przez jedną ze stron. Stan taki Naczelny Sąd Administracyjny kwalifikuje jako pozbawienie strony wnoszącej środek zaskarżenia możliwości obrony jej praw w rozumieniu art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.

Sąd Najwyższy nie może wkraczać w ustawowe kompetencje Prokuratora Generalnego i dokonywać oceny, czy zainteresowany prokurator ma nadal sprawować swoją funkcję, lecz jedynie bada, czy decyzja Prokuratora Generalnego nie jest arbitralna lub podjęta przy użyciu niedozwolonych kryteriów.

Samo zaistnienie przesłanki szczegółowej wskazanej w art. 89 § 1 pkt 1-3 u.SN nie przesądza o konieczności wyeliminowania z obrotu wadliwego orzeczenia. W każdym przypadku podstawowe znaczenie ma bowiem kwestia, czy wadliwość zaskarżonego orzeczenia powinna być usunięta z uwagi na naruszenie zasady demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, wyrażonej w