Art. 79 ust. 1 pkt. 3 prawa autorskiego zawiera alternatywę rozłączną sposobów naprawienia wyrządzonej szkody, pozostawionych do decyzji uprawnionego. Błędne są te argumenty, które podważają kwalifikację roszczenia z art. 79 ust. 1 pkt. 3 lit. b prawa autorskiego, jako odszkodowawczego, odwołując się do tezy, że dwukrotność stosownego wynagrodzenia przekracza wysokość szkody. Otóż, jest to mylne założenie

Na podstawie art. 224 § 2 i art. 225 k.c. wynagrodzenie za korzystanie w złej wierze z nieruchomości obejmuje zarówno grunt, jak i budynki, budowle i inne urządzenia, które znajdowały się na gruncie w chwili objęcia ich w posiadanie przez zobowiązanego, niezależnie od tego, czy zobowiązany z nich korzystał, jeżeli obiektywnie oceniając, nadawały się do wykorzystania i przedstawiały określoną wartość

Przypisaniu przychodów do źródła, jakim była pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f) nie stał na przeszkodzie brak zgłoszenia w ewidencji działalności gospodarczej. O charakterze danej działalności jako gospodarczej nie przesądza bowiem formalny status przedsiębiorcy. Przy kwalifikacji działań podatnika decydujące znaczenie mają kryteria obiektywne z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f

W ramach funkcjonowania samorządu, a zwłaszcza w zakresie finansowania jego potrzeb, nie jest dopuszczalna dowolność i swoboda kształtowania stosunków pomiędzy jego organami a poszczególnymi członkami samorządu - zwłaszcza w zakresie decydowania w jakiej wysokości powinni oni opłacać stawkę miesięczną. Odgórne i niemodyfikowalne ustalenie wysokości składek miesięcznych przez jeden organ ma zatem na

Gmina, organizując przy pomocy jednostek budżetowych oświaty, powołanych do realizacji nałożonego przepisami ustawy o samorządzie gminy zadania własnego, jakim jest edukacja publiczna, poprzez sprzedaż posiłków w przedszkolach, opiekę nad dziećmi w przedszkolu publicznym ponad podstawę programową, za które pobierane są opłaty stanowiące dochód gminy, nie działa jako podatnik VAT, lecz jako organ władzy