Do nierozpoznania istoty sprawy dochodzi tylko wtedy, gdy rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, bądź wadliwość ta polega na nie zbadaniu przez sąd materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów strony z powodu bezpodstawnego przyjęcia, że istnieje przesłanka materialnoprawna lub procesowa unicestwiająca roszczenie.

W sprawie o wymierzenie opłaty podwyższonej za korzystanie ze środowiska bez wymaganego pozwolenia lub innej decyzji, na podstawie art. 276 ust. 1 p.o.ś., przyczyna braku pozwolenia może mieć znaczenie, jeżeli podmiot korzystający ze środowiska na podstawie wymaganego pozwolenia wystąpił o wydanie pozwolenia na kolejny okres.

Samorząd, który sprzeda prywatnemu inwestorowi prawie połowę gruntów przed podpisaniem umowy o dofinansowanie ze środków unijnych, straci całość dofinansowania.

Sformułowanie "nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych", użyte w art. 4 ust. 5 u.p.o.l. dotyczy wszystkich przypadków, niezależnie od tego, z jakich przyczyn nie ma miejsca fakt dokonywania tych odpisów. Sytuacja opisana w tym przepisie może mieć jednak miejsce również wtedy, gdy podatnik dokonuje odpisów amortyzacyjnych, ale brak jest tożsamości między środkami trwałymi stanowiącymi przedmiot opodatkowania

1. Art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. ma odniesienie do bezprzedmiotowości postępowania sądowego, a nie postępowania podatkowego. 2. Dla skuteczności zrealizowania obowiązku wynikającego z art. 70c o.p., zawiadomienie, o którym mowa w tym przepisie, należy doręczyć pełnomocnikowi, który został ustanowiony w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym, nawet jeżeli zawiadomienia tego dokonuje organ podatkowy, przed

Przepisy art. 10 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki w sprawie współpracy w ramach A., sporządzonej w Waszyngtonie 10 marca 2008 r. (Dz. U. z 2009 r., Nr 26 poz. 158) stanowią przepisy prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 1 i 2 o.p., a w konsekwencji mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej, wydanej

Zasada, że adresatem decyzji, o których mowa w art. 52 Prawa budowlanego w pierwszej kolejności powinien być inwestor, jest słuszna ale tylko w tych przypadkach, kiedy ów inwestor jest jednocześnie właścicielem nieruchomości.