1. Nie ma podstaw do różnicowania sytuacji podatkowej żołnierzy realizujących cele preferowane podatkowo, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a) u.p.d.o.f., w ramach jednostki wojskowej stanowiącej element Sił Zbrojnych RP od żołnierzy wykonujących te same zadania w składzie międzynarodowych jednostek wojskowych NATO. Stosowanie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 83 u.p.d.o.f. nie może być zawężane
Brak jest podstaw do różnicowania sytuacji podatkowej żołnierzy realizujących cele preferowane podatkowo, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 83 lit. a) u.p.d.o.f., w ramach jednostki wojskowej stanowiącej element Sił Zbrojnych RP od żołnierzy wykonujących te same zadania w składzie międzynarodowych jednostek wojskowych NATO. Stosowanie tego przepisu nie może być więc zawężane tylko do jednostki wojskowej
Ciągły, powtarzalny, profesjonalny i nastawiony na zysk obrót nieruchomościami to działalność gospodarcza, a nie zarządzanie majątkiem prywatnym.
Zasada, że adresatem decyzji, o których mowa w art. 52 Prawa budowlanego w pierwszej kolejności powinien być inwestor, jest słuszna ale tylko w tych przypadkach, kiedy ów inwestor jest jednocześnie właścicielem nieruchomości.
Sformułowanie "nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych", użyte w art. 4 ust. 5 u.p.o.l. dotyczy wszystkich przypadków, niezależnie od tego, z jakich przyczyn nie ma miejsca fakt dokonywania tych odpisów. Sytuacja opisana w tym przepisie może mieć jednak miejsce również wtedy, gdy podatnik dokonuje odpisów amortyzacyjnych, ale brak jest tożsamości między środkami trwałymi stanowiącymi przedmiot opodatkowania
Samorząd, który sprzeda prywatnemu inwestorowi prawie połowę gruntów przed podpisaniem umowy o dofinansowanie ze środków unijnych, straci całość dofinansowania.
Przepisy art. 10 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki w sprawie współpracy w ramach A., sporządzonej w Waszyngtonie 10 marca 2008 r. (Dz. U. z 2009 r., Nr 26 poz. 158) stanowią przepisy prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 1 i 2 o.p., a w konsekwencji mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej, wydanej
1. Art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. ma odniesienie do bezprzedmiotowości postępowania sądowego, a nie postępowania podatkowego. 2. Dla skuteczności zrealizowania obowiązku wynikającego z art. 70c o.p., zawiadomienie, o którym mowa w tym przepisie, należy doręczyć pełnomocnikowi, który został ustanowiony w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym, nawet jeżeli zawiadomienia tego dokonuje organ podatkowy, przed
Podstawą skargi kasacyjnej może być naruszenie art. 47913 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. jedynie w powiązaniu z normą prawa materialnego, której błędna wykładnia lub niewłaściwe zastosowanie doprowadziło do podjęcia wadliwej decyzji procesowej, tj. zmiany zaskarżonego wyroku sądu pierwszej instancji i uchylenia decyzji albo oddalenia odwołania.
W postępowaniu nieprocesowym ze względu na przepis art. 510 § 2 k.p.c. zastosowanie art. 174 § 1 pkt 1 k.p.c. jest ograniczone, ale nie jest wyłączone całkowicie. Gdyby sąd nie wezwał następcy prawnego zmarłego będącego zainteresowanym w sprawie do udziału w postępowaniu i doszło do zakończenia postępowania postanowieniem orzekającym co do istoty sprawy, taki następca może, jeżeli postanowienie narusza