Powstanie obowiązku podatkowego nie jest uwarunkowane uzyskaniem prawa do użytkowania budynku. W art. 6 ust. 2 u.p.o.l. zakresy znaczeniowe przesłanek powstania obowiązku podatkowego w postaci "zakończenia budowy" i "rozpoczęcia użytkowania budowli" mają charakter rozłączny. Rozpoczęcie użytkowania budowli staje się z woli ustawodawcy przesłanką powstania obowiązku podatkowego tylko wówczas, gdy następuje

Okoliczność zmiany wykładni przepisów prawa stanowiących podstawę wydanej decyzji ostatecznej nie jest nową okolicznością faktyczną, istniejącą w dniu wydania decyzji ostatecznej a nieznaną organowi, który decyzję wydał. Zaistniała po wydaniu decyzji ostatecznej zmiana wykładni przepisów prawa materialnego przez sądy administracyjne, nie jest nową okolicznością faktyczną w rozumieniu art. 240 § 1 pkt

Okoliczność zmiany wykładni przepisów prawa stanowiących podstawę wydanej decyzji ostatecznej nie jest nową okolicznością faktyczną, istniejącą w dniu wydania decyzji ostatecznej a nieznaną organowi, który decyzję wydał. Zaistniała po wydaniu decyzji ostatecznej zmiana wykładni przepisów prawa materialnego przez sądy administracyjne, nie jest nową okolicznością faktyczną w rozumieniu art. 240 § 1 pkt

Skoro w postępowaniach dotyczących pozwolenia na budowę lub legalizacji obiektu wybudowanego samowolnie inwestor ma obowiązek wykazania prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, to taki sam warunek musi być spełniony, aby mogło nastąpić doprowadzenie robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem, zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 2 lub art. 51 ust. 7 ustawy Prawo budowlane. Różnica, jaka w

NSA, oddalając skargę kasacyjną od wyroku Sądu pierwszej instancji, oddalającego skargę na decyzję wojewody w sprawie przeznaczenia do wykonania świadczeń rzeczowych na rzecz obrony, tj. ciągnika samochodowego siodłowego i naczepy cysterny na rzecz jednostki wojskowej, przez okres do chwili ustania potrzeby, uznał, że organy są związane wnioskiem Wojskowego Komendanta Uzupełnień, co wynika z art. 208

Kształtowanie stosunków ubezpieczenia społecznego na terenie Słowacji pozostaje w wyłącznej kognicji sądów słowackich i ocena stosunku prawnego stanowiącego tytuł ubezpieczenia społecznego w innym państwie członkowskim przez instytucję miejsca zamieszkania osoby wnoszącej o ustalenie właściwego ustawodawstwa nie jest dopuszczalna. Każdy organ wydaje decyzję o podleganiu ubezpieczeniu społecznemu w

Podstawa skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów, a Sąd Najwyższy związany jest ustaleniami faktycznymi stanowiącymi podstawę zaskarżonego orzeczenia (art. 3983 § 3 i 39813 § 2 k.p.c.). Dopuszczenie dowodu z dodatkowej opinii biegłych może być uzasadnione jedynie "w razie potrzeby", która nie może być wynikiem wyłącznie niezadowolenia strony z niekorzystnej

1. Pod pojęciem „decyzja w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji” należy rozumieć nie tylko decyzję organu rentowego odmawiającą stwierdzenia nieważności innej decyzji tego organu oraz decyzję stwierdzającą nieważność takiej decyzji, ale także postanowienie (decyzję) organu rentowego odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji. 2. Istotą sprawy w sprawie stwierdzenia

Rozpoznając zażalenie w trybie i na podstawie art. 3941 § 11 k.p.c. Sąd Najwyższy nie ocenia merytorycznej zasadności podstawy wyroku Sądu pierwszej instancji, badając - jedynie w ramach procesowych - czy rzeczywiście sąd ten nie rozpoznał istoty sprawy albo czy wydanie wyroku wymagało przeprowadzenia przez sąd apelacyjny postępowania dowodowego w całości.

Sąd ubezpieczeń społecznych zawiesza postępowanie z odwołania od decyzji organu rentowego odmawiającej prawa do świadczenia, gdy przed instytucją właściwą innego państwa członkowskiego toczy się postępowanie w przedmiocie korekty wydanego wcześniej i uwzględnionego przez organ rentowy dokumentu (np. formularz E 205) potwierdzającego okresy ubezpieczenia w tym państwie (art. 177 § 1 pkt 3 k.p.c. w związku