W ramach uznania administracyjnego, wymierzając przedmiotową grzywnę organ egzekucyjny winien kierować się zasadą celowości i skuteczności podjętych działań. W postępowaniu egzekucyjnym jedynym kryterium pozostaje ocena dolegliwości z punktu widzenia skuteczności w nakłonieniu strony zobowiązanej do wykonania obowiązku. Z tych też przyczyn Sąd rozpoznający niniejszą kasację nie dopatrzył się w ocenie

Regulacja art. 199a § 3 O.p. nie zwalnia organów z obowiązku kwalifikowania zdarzeń na gruncie prawa podatkowego oraz oceny ich skutków prawnopodatkowych. Organ podatkowy nie orzeka o ważności umowy cywilnoprawnej, bo nie ma do tego jakiegokolwiek prawa, może jednak uznać, że konkretne czynności faktyczne wywierają lub nie wywierają skutku w zakresie prawa podatkowego. Organy podatkowe w toku prowadzonego

Zastosowanie odpowiedniej stawki podatkowej, zgodnie z Konstytucją oraz ustawą podatkową, stanowi istotną część określenia wysokości zobowiązania podatkowego; pominięcie właściwej stawki podatkowej stanowi więc z tego powodu oczywiste naruszenie prawa, które zasadnie można ocenić jako rażące.

Dla oceny, czy dany podmiot sprzedając grunty działa w charakterze podatnika nie ma więc znaczenia, w jakich celach grunt ten został nabyty.

Dla oceny, czy dany podmiot sprzedając grunty działa w charakterze podatnika nie ma więc znaczenia, w jakich celach grunt ten został nabyty.

Termin na zgłoszenie fiskusowi spadku należy liczyć od momentu, gdy spadkobierca dowiedział się o tym, jakie konkretne rzeczy lub prawa przejął, a nie o nim samym.

To adresat postanowienia ponosi koszty tej oceny technicznej i tylko on ma interes faktyczny i prawny w kwestionowaniu zasadności nałożenia na niego tego obowiązku. Jeżeli postanowienie to zostało wydane w ramach postępowania administracyjnego (np. naprawczego) inne strony tego postępowania mogą kwestionować ustalenia i wnioski tej oceny technicznej lub ekspertyzy w ramach postępowania wyjaśniającego

Dwuinstancyjność postępowania administracyjnego opiera się co do zasady na dewolucji kompetencji do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy na organ wyższego stopnia. Organ ten nie może ograniczyć się tylko do weryfikacji decyzji organu I instancji, oceny jej legalności według stanu prawnego i faktycznego na dzień jej wydania. Skoro w tej sprawie w dacie orzekania o unieważnieniu paszportu przez

W sytuacji złożenia przez podatnika deklaracji z wykazanym zwrotem podatku i wnioskiem o jego zaliczenie na poczet wskazanego gminnego zobowiązania podatkowego częstokroć zachodzi poważna rozbieżność pomiędzy momentem zaliczenia (poboru) zwrotu (z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot - art. 76a § 2 pkt 1 i art. 76b O.p.), a faktycznym otrzymaniem przekazanej do dyspozycji zaliczonej kwoty przez

1. Powierzenie pełnienia obowiązków nie jest w żadnym razie obsadzeniem stanowiska pracy do którego przypisane są dane obowiązki. Całkowicie nieuzasadnionym jest odnoszenie do pracowników "pełniących obowiązki" regulacji prawnych dotyczących pracowników zajmujących dane stanowisko pracy. 2. Pojęcie "pracownik zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy" w rozumieniu art. 1514 § 1 k.p. w związku

NSA raz jeszcze podkreśla, że przedmiotem sprawy administracyjnej i sądowoadministracyjnej jest umorzenie postępowania, zatem kwestia procesowa, a nie materialna. W przypadku tego rodzaju sprawy nie można naruszyć przepisów materialnych, bo nie stosuje się tych przepisów, co jest oczywiste, skoro nie załatwia się sprawy merytorycznie.

Ponieważ ustawodawca nie precyzuje przyczyn niemożności ściągnięcia kosztów od zobowiązanego, przyjmuje się, że art. 64c § 4 u.p.e.a. znajduje zastosowanie nie tylko wtedy, gdy w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego nastąpi takie zubożenie zobowiązanego, że nie będzie on w stanie w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego pokryć kosztów egzekucyjnych lub gdy wyegzekwowanie kosztów

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.