Przepis art. 174 pkt 1 p.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego

Narażenie zawodowe to czynniki szkodliwe dla zdrowia występujące w środowisku pracy albo ze względu na sposób wykonywania pracy mogące bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem spowodować jedną z chorób wymienionych w wykazie chorób zawodowych.

Zastosowanie grzywny w celu przymuszenia zarówno wobec jednego przedstawiciela ustawowego, jak i drugiego przedstawiciela ustawowego w wysokości, która mieści się w dolnym wymiarze jej wysokości nie przekraczając w łącznej sumie granic dolnego jej wymierzenia nie stanowi naruszenia przepisów prawa, które daje podstawę do ustalenia ich naruszenia.

Nie ma jakichkolwiek podstaw do stwierdzenia, że przewidziany przez § 10 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 ze zm.) sposób ustalania podstawy wymiaru świadczenia za okresy zatrudnienia za granicą wyłącza możliwość stosowania art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej

W nauce prawa administracyjnego przyjmuje się, że przypisanie organom kompetencji następuje na mocy przepisów bezwzględnie obowiązujących. Konsekwencją tego jest zasada niedopuszczalność przenoszenia kompetencji między organami administracyjnymi. Od tej zasady istnieją jednak wyjątki, więc sytuacje, gdy dochodzi do przeniesienia kompetencji między organami lub działania z upoważnienia organu. W obu