Rozstrzygając relację między art. 49 ust. 1 i art. 43 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, należy stwierdzić, że art. 49 ust. 1 stosuje się wtedy, gdy oblicza się podstawę wymiaru zasiłku, natomiast art. 43 ustawy w okolicznościach, w których podstawy wymiaru świadczenia nie oblicza się. Ustawodawca przewidział, że ze względu na kontynuację

Z art. 97 § 3 k.p. nie można jednak wyprowadzać normy zakazującej badania słuszności roszczeń pracowników, a tym bardziej zakazujących badania ich roszczeń pod kątem nadużycia prawa, wbrew temu czego chciałby pełnomocnik powoda, funkcja represyjna i prewencyjna wspomnianego przepisu nie polega na uznawaniu z góry wszystkich roszczeń jakich pracownicy mogą dochodzić na podstawie innych przepisów prawa

Przy ustalaniu okresów pracy w szczególnych warunkach, wymaganych do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, nie jest dopuszczalne zaliczanie innych prac, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika w stopniu powodującym wcześniejszą utratę zdolności do zatrudnienia i nie zostały wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego

Za niedopuszczalne uznaje się wszczęcie przez organ administracji publicznej postępowania w celu zmiany, uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji po wniesieniu na tę decyzję skargi do sądu administracyjnego.

Należy podkreślić, że dopuszczenie nowego dowodu jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem sądu, więc nawet w sytuacji, gdy dowód taki był oferowany przez stronę w postępowaniu sądowoadministracyjnym, jego nieprzeprowadzenie przez sąd, nie może być oceniane jako naruszenie prawa procesowego i to naruszenie istotne, mające wpływ na wynik sprawy.

1. O ile sąd drugiej instancji z całą pewnością może, bez przeprowadzenia własnego (uzupełniającego) postępowania dowodowego, dokonać ustaleń faktycznych odmiennych od poczynionych przez sąd pierwszej instancji wówczas, gdy uzna (i odpowiednio to uzasadni), że owe ustalenia nie znajdują oparcia w materiale dowodowym lub jeśli zostały dokonane z przekroczeniem swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c

Przepis art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 353) przyznaje Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach - wydanych przez organy

Rolą organu prowadzącego postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nie jest rozważanie poprawności ustaleń stanu faktycznego przy wydawaniu badanej decyzji ostatecznej, ale ocena czy organ czyniąc te ustalenia rażąco nie naruszył prawa.