Zawarte w art. 188 O.p. sformułowanie "chyba, że okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innymi dowodem" odnosi się do sytuacji, gdy żądanie dotyczy tezy dowodowej już stwierdzonej na korzyść strony. Jeżeli dowód dotyczy tezy odmiennej (tzw. przeciwdowód) powinien być przeprowadzony.

Zgodnie z utrwalonym od szeregu lat orzecznictwem sądowoadministracyjnym, prowadzenie postępowania z udziałem osoby nieżyjącej a także wydanie w stosunku do niej decyzji administracyjnej dowodzi, że decyzja taka została wydana z rażącym naruszeniem prawa.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowadministarcyjnym, wnioski urzędów likwidacyjnych zgłaszane do organów właściwych do ich rozpatrzenia, niemające żadnego oparcia w wyrażonej przez właścicieli zgodzie na takie działania, nie mogą wywoływać skutków określonych w art. 7 ust. 1 i 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy.

Rozstrzygnięcie "w granicach danej sprawy" oznacza, że sąd nie może uczynić przedmiotem rozpoznania legalności innej sprawy administracyjnej, niż ta, w której wniesiono skargę. Określenie "w granicach danej sprawy" wskazuje, że chodzi o sprawę administracyjną w znaczeniu materialnym, na którą składają się elementy podmiotowe i przedmiotowe. Tożsamość elementów podmiotowych to tożsamość podmiotu będącego

W obowiązującym systemie prawnym brak jest przepisu, który uprawniałby dyrektora izby skarbowej do prowadzenia postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia podstaw do uwzględnienia zarzutów, badania pod tym względem stanowiska wierzyciela oraz ingerowanie w treść tego stanowiska.

Należy przyjąć, że każdy dzień z okresu publicznego obwieszczenia jest prawnie doniosły, w tym także ostatni. Powoduje to, że dniem publicznego ogłoszenia, o którym mowa w zdaniu drugim art. 49 k.p.a., jest ostatni dzień z okresu publicznego ogłoszenia. Takie stanowisko jest przyjmowane, aczkolwiek nie jednolicie, w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Europejskie prawo zamówień publicznych zmierza do zapewnienia swobody przepływu usług i zagwarantowania wolnej konkurencji na tym rynku. Jak podkreślał w swoich orzeczeniach TSUE, dla zastosowania prawa zamówień publicznych wystarczające jest zawarcie umowy przez instytucję zamawiającą z podmiotem od niej niezależnym, to wyprowadzenie kontraktu na zewnątrz otwiera możliwość konkurowania przez wykonawców