Powinno się uznać za niedopuszczalne stosowanie prawa administracyjnego w drodze analogii na niekorzyść jednostki i innych osób prawnych, co wynikać ma z przekonania, że wszystkie ograniczenia praw jednostki wymagają nie budzącej wątpliwości podstawy prawnej.

Przepis art. 174 pkt 1 p.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego

Względny zakaz małżeński

Świadczenia rodzinne - ustalenie prawa do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia się dziecka

Każde orzeczenie wydane w toku postępowania dotkniętego wadą nieważności winno zawsze być usunięte z obrotu prawnego niezależnie od wyniku zakończonego postępowania i niezależnie od słuszności zapadłego w nim rozstrzygnięcia. Nieważność postępowania stanowiz jednej strony kwalifikowaną wadę zarówno dotkniętego nią postępowania jak i kończącego je orzeczenia, a z drugiej strony bezwzględna podstawę

Rażące naruszenie prawa to naruszenie normy materialnego prawa. Do rażącego naruszenia prawa materialnego należy zaliczyć zastosowanie normy tego prawa do stanu faktycznego niezapisanego w tej normie ( błąd w subsumcji).

Wadliwa interpretacja (wykładnia) nie stanowi formy zastosowania prawa. Wykładnia jest procesem odczytania treści abstrakcyjnej normy prawnej, zaś zastosowanie polega na podciągnięciu normy prawnej do zaistniałego stanu faktycznego (subsumcja). Niewłaściwe zastosowanie może być rezultatem błędnej wykładni ale nie taki związek między tymi zjawiskami został przedstawiony w opisie naruszenia.

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Przez błędną wykładnię należy rozumieć nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, natomiast przez niewłaściwe zastosowanie dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego ustalony sądownie zakres możliwego sposobu zainwestowania na ww. działach uprawniał do stwierdzenia, że w pozostałym zakresie postanowienia nie naruszają wymaganych prawem proporcji pomiędzy interesem publicznym, a prywatnym.