Art.37 ust.3 Prawa budowlanego nie stosuje się wówczas, gdy wprawdzie wydano decyzję na podstawie art. 36a ust. 2 Prawa budowlanego, ale organ nadzoru budowlanego wydał już decyzję na podstawie art. 51 ust.5 Prawa budowlanego. W takim przypadku wznowienie budowy może nastąpić po wydaniu decyzji o pozwoleniu na budowę, o której mowa w art. 28 ust.1 Prawa Budowalanego.

O naruszeniu prawa materialnego wskutek niezastosowania przepisu prawa można mówić wówczas, gdy w konkretnym stanie faktycznym istniały podstawy do dokonania subsumcji, a ani organ, ani sąd uregulowania tego nie zastosowały.

Sąd administracyjny nie jest uprawniony do stwierdzenia na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę, z tego powodu, że stwierdzono nieważność planu miejscowego, na podstawie którego tę decyzję wydano.

W orzecznictwie sądów administracyjnych altana ze względu na podobieństwo konstrukcyjno-architektoniczne i funkcjonalne utożsamiana jest z wiatą.

Wymóg przestrzegania zasady dyspozycyjności nakłada na organ obowiązek prowadzenia postępowania nadzwyczajnego w żądanym przez stronę trybie, jeżeli we wniosku domaga się ona w sposób skonkretyzowany tego rodzaju weryfikacji decyzji. Organ administracji nie może zatem odmówić wszczęcia postępowania w trybie, który pomijałby stanowczo wyrażoną wolę strony, pomimo wiedzy, że jej żądanie jest bezzasadne